ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ را ﻣﯿﺸﻨﯿﺪم. ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯿﮑﺮدم؟ ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ. ﻫﺪﻓﻢ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ.ﺑﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽﻟﺞ ﻣﯿﮑﺮدم؟
ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ. ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آب ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ. ﺣﺎﻻ روي ﭼﺎﻧﻪ ام ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﮐﻤﯽﺟﻠﻮﺗﺮ اب داﺧﻞ دﻫﺎﻧﻢ ﺷﺪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺳﺮم را ﻧﯿﺰ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ.ﺳﮑﻮت. ﭼﻘﺪر اراﻣﺒﺨﺶ. ﭼﻘﺪر زﯾﺒﺎ .ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻮج ﻫﺎي
ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ را از ﺑﺎﻻي ﺳﺮم ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ. زﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ دﯾﮕﺮ ﺳﻨﮓ ﺣﺲﻧﻤﯿﮑﻨﻢ. ﻓﺎﺻﻠﻪ ي زﯾﺎدي از ﺳﺎﺣﻞ ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ اﯾﺎ ﻣﺮگ ﺑﺮاي دﯾﮕﺮان ﻫﻢ اﯾﻨﻘﺪر ﻟﺬت ﺑﺨﺸﻪ؟
ﺻﺪاﯾﯽ را از دور دﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪم:اﻟﯽ...اﻟﯽ...
ﺻﺪاي ﭘﺎرس ﺳﮓ ﻣﯽ آﻣﺪ. ﭼﺮا ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﺮدم؟ ﺻﺪاي ﭘﺎرس ﺳﮓ ﺧﯿﻠﯽﺑﻠﻨﺪﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﺻﺪاﻫﺎ دوﺗﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ وﺟﻮد ﺻﺪاي اﻣﻮاج و ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺮم در آب ﺑﻮد ﻫﻨﻮز ﺻﺪاﻫﺎ را ﻣﯿﺸﻨﯿﺪم. ﮐﺎﻣﻼ در اب ﻓﺮو
رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ان ﺳﮑﻮت در ان اراﻣﺶ اﺑﯽ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ...وﻗﺘﯽﺑﺮﺧﻼف ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺎذﺑﻪ ﻣﻌﻠﻘﯽ .ﻧﺎﮔﻬﺎن دﺳﺘﯽ دﺳﺖ ﯾﺦﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻻﮐﺸﯿﺪ.....آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ:ﺟﯿﻎ ﯾﮏ زن و ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ.
ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم.در اﺗﺎق ﻗﺪﯾﻤﯿﻢ در وﯾﻼ ﺑﻮدم.ﭼﺮا ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﻮدم؟ آن ﻃﺮف ﺗﯿﻨﺎ روي ﯾﮏ ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖدﻋﺎ ﻣﯿﺨﻮاﻧﺪ.در اﯾﻦ 5ﺳﺎل ﺗﯿﻨﺎ ﭼﻘﺪر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻦ ﺑﺎز اﺳﺖ.اﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ. ﻧﮕﺮاﻧﯽ در
ﭼﺸﻤﻬﺎي درﯾﺎﯾﯽ ﺧﻮاﻫﺮم ﻣﻮج ﻣﯿﺰد. اﺷﮑﻬﺎﯾﺶ را ﮐﻨﺎري زد و از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ ﻓﺮﯾﺎد زد:
ﯾﻮﺳﻒ...ﯾﻮﺳﻒ ﺑﯿﺪار ﺷﺪ.اﻟﯽ ﺑﯿﺪار ﺷﺪ.
ﯾﻮﺳﻒ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﯿﻨﺎ و ﭘﺴﺮﻋﻤﻮي ﻣﺎ ﺑﻮد. ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎﻻ آﻣﺪ وﻗﺘﯽ ﻣﺮا دﯾﺪﮔﻔﺖ:
-ﻣﻦ ﮐﻪﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ از ﺧﻮاب ﭘﺎ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﻮ ﺑﺎور ﻧﮑﺮدي. آﺧﻪ اﻟﯽ دﺧﺘﺮ ﺧﻮب ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻮا وﻗﺖ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن ﺑﻮد؟
ﺧﺪارا ﺷﮑﺮ از ﻫﺪﻓﻢ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ وﮔﺮﻧﻪ ﮐﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﺮا ﺗﻨﻬﺎﻣﯿﮕﺬاﺷﺖ.ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ اﻣﯿﺪ ﺑﺮادر ﯾﻮﺳﻒ ﻫﻢ ﺑﺎﻻ آﻣﺪ. ﺑﺎ دﯾﺪنﻣﻦ ﻫﺮﺳﻪ ﮐﻠﯽﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪﻧﺪ. وﻟﯽ ﺗﯿﻨﺎ ﻫﻨﻮز ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد . ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﺲ ﺧﺲ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﻪ ﺗﯿﻨﺎﮔﻔﺘﻢ:ﻧﮑﻨﻪ
اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﯽ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮم ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﯽ ور دل ﻣﻦ آﺑﻐﻮره ﻣﯿﮕﯿﺮي؟
ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻮ ﻧﺰن اﻟﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺗﻮﮐﺴﯽ رو ﻧﺪارم . ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮه ﻣﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد اﮔﻪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯾﺖ ﻣﯿﺸﺪ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﻮدم را ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﯿﺪم.
و دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﻫﻖ ﻫﻘﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. رو ﺑﻪ ﯾﻮﺳﻒﮔﻔﺘﻢ: ﯾﻮﺳﻒ ﺗﻮرو ﺧﺪا ﺑﯿﺎ اﯾﻦ زﻧﺘﻮ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ اﻋﺼﺎب ﺑﺮام ﻧﺬاﺷﺘﻪ
ﯾﻮﺳﻒ دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﺗﯿﻨﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ:ﻋﺰﯾﺰمﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﭼﯿﺰﯾﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﮑﻨﻪ
رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد وﺗﯿﻨﺎ را ﺑﯿﺮون ﺑﺮد. ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎ اﻣﯿﺪ ﻟﺒﻪﺗﺨﺘﻢ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اي .
ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺎ اﻣﯿﺪت ﮐﺮدم .
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ راﺿﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﮔﻪﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ.
ﺑﺎ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﮔﻔﺘﻢ: وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ.
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ اﯾﻦ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻦ ﺟﻮري ﻧﺒﻮدي.
ﮔﻔﺘﻢ:زﻣﺎﻧﻪﻣﻨﻮ اﯾﻦ ﺟﻮري ﮐﺮده.
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ:اﻟﯽ...ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ اوﻧﻮ ﺑﺒﺨﺸﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدت.
ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦاداي رواﻧﺸﻨﺎﺳﺎرو در ﻧﯿﺎر.
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ:ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﮐﻠﻪ ﺷﻘﯽ.
ﮔﻔﺘﻢ: ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻠﻪﺷﻘﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻨﺶ ﺧﻮدﻣﻮ ﻧﺒﺎزم و ﻗﻨﺒﺮك ﻧﮕﯿﺮم ﺣﺪاﻗﻞ ﺟﻠﻮي ﻧﮕﺎه ﺑﺎ ﺷﻔﻘﺖ ﺑﻌﻀﯿﻬﺎرﻣﻮﺑﮕﯿﺮه.
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ:ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎدر ﻣﻦ ﻧﻪ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدرت ﺷﮏ داري؟
ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ادم ﻧﻤﯿﺸﯽ.
ﮔﻔﺘﻢ:ﻫﯿﭻ ادﻣﯽﺗﻮ اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ زﻧﺪه ﻧﻤﯿﻤﻮﻧﻪ.
ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدم ﺗﻮي وﯾﻼﯾﯽ ﮐﻪ روزي در اون اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﻣﯿﮑﺮدم ﺣﺎﻻﺑﺮاﯾﻢ ﺣﮑﻢ زﻧﺪان را داﺷﺖ. ﻗﺮار ﺑﻮد ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪاي ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺷﻤﺎل ﻣﻦ ﭘﯿﺶ آ ن ﻫﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ اﺣﺴﺎس ﺧﻔﻘﺎن ﻣﯿﮑﺮدم دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧﻮدم ﺑﺎ ﺣﻮض ﭘﺮ
ﻣﺎﻫﯽ و ﺑﻮي ﺳﺒﺰي ﺗﺎزه ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﭼﻨﺪ ﻗﺎﺷﻖ از ﻣﺜﻼ ﻣﺎﻫﯽ ﮐﺒﺎﺑﯽ اي ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪم ﺑﺮاﯾﻤﺎن درﺳﺖﮐﺮده ﺑﻮد. ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪم. ﺑﻘﯿﻪ آن ﭼﻨﺎن ﺑﺎ اﺷﺘﻬﺎ ﻣﯿﺨﻮردﻧﺪ اﻧﮕﺎر ﺧﻮﺷﻤﺰه ﺗﺮ از ان را ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺨﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﻢ
ﺑﻬﻢ ﺧﻮرد اﮔﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﮐﺒﺎﺑﯽ ﮔﻠﯽ ﺧﺎﻧﻢ را ﻣﯿﺨﻮردﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ؟ دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ام ﻟﮏ زده ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﻫﺎر اﻫﺴﺘﻪﺑﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮﮔﺮدم ﺧﻮﻧﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﮐﻪ داﺷﺖ آب ﻣﯿﺨﻮرد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﯿﻮان از دﺳﺘﺶ روي ﻗﺎﻟﯽ
اﻓﺘﺎد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺷﮏ ﺗﻮي ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ ﻗﺪر اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﺪ ﮔﺬﺷﺖ؟ اﯾﻦ ﻗﺪر از ﻣﻦ ﺑﺪت ﻣﯽﯾﺎد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﻪ روز ﻫﻢ ﺗﺤﻤﻠﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ؟
اﯾﻦ ﻋﺎدت ﺗﯿﻨﺎﺑﻮد ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﻪ وﻗﺘﯽ ﻧﺎراﺣﺘﻪ و زود ﻣﯿﺰﻧﻪزﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ. ﻣﻨﻢﮔﺮﯾﻪ ام ﮔﺮﻓﺖ وﻟﯽ از ﺑﭽﮕﯽ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺧﻮدم را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﺗﯿﻨﺎ از ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯽاﺣﺴﺎس ﻣﯿﮕﻔﺖ.
اورا ﺑﻐﻞ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: دﯾﻮوﻧﻪ آﺧﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺣﺮﻓﯽ زدم آﺧﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ دﻧﯿﺎ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺗﯿﻨﺎ ﮔﺮﯾﻮ دارمﮐﻪ دم ﺑﻪ دﻗﯿﻘﻪ اﺷﮑﺶ دم ﻣﺸﮑﺸﻪ؟ﻫﺎ؟
ﺗﯿﻨﺎ ﻣﯿﺎن ﮔﺮﯾﻪﮔﻔﺖ: داري ﻣﺴﺨﺮم ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻧﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﻣﯿﮑﻨﯽ اﺻﻼ ﻫﻢﺑﺮات ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ داره. ﻣﯿﮕﻢ ﺑﯽ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻣﯿﮕﯽ ﻧﻪ.
ﺗﯿﻨﺎ ﻣﺤﮑﻢ در ﺑﻐﻞ ﻓﺸﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﻨﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ دﻧﯿﺎي ﺧﺎﮐﯽ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ازت ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﻢ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺧﻮﻧﻪ ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪﻧﻤﯿﮕﻔﺘﯽ دوﺳﺖ داري ﻣﻦ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﻣﻦ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدم راﺣﺘﻢ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم ﺗﻮ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺑﯿﺎم ﭘﯿﺸﺖ وﻟﯽ دوﺳﺖ دارم
ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ.
ﺗﯿﻨﺎ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را ﭘﺎك ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﺣﺪاﻗﻞ ادرﺳﺸﻮ ﺑﺪه ﺗﺎ...
ﺣﺮﻓﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ از ﻣﻦ ﻧﺨﻮاه ﺗﺎﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن دﻫﻢ.
-وﻟﯽ ﻣﻦﺧﻮاﻫﺮﺗﻢ ﺣﻖ دارم ﺑﺪوﻧﻢ ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻮﭼﯿﮑﻢ ﮐﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻧﻪ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ راﺳﺖﻣﯿﮕﯽ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻧﻪ....ﺑﺰار ﯾﻪﻣﺪت ﺑﮕﺬره ...ﺑﺰار ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎﺷﻪ؟
ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﺮده.
ﮔﻔﺖ: ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎﺷﺐ ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم ﺑﺮو. ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﻮاب ﺑﺪم ﯾﻮﺳﻒ وارد ﺷﺪ وﺑﺎﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ ﺧﻮاﻫﺮ ﭼﯽ ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻫﻢ ﺧﻠﻮت ﮐﺮدﯾﺪ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻮد و ﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﯿﮕﻔﺘﯿﻢ.
ﯾﻮﺳﻒﺧﻨﺪه ﮐﻨﺎن ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺗﯿﻨﺎ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ زن ﻣﺎ ﮐﻪ دوﺑﺎره دﻣﺎﻏﺶ ﻗﺮﻣﺰه اﺻﻼ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻢ اﻟﯽ ﻧﻔﺮﯾﻦ داره ﻫﺮﻣﻮﻗﻊ اﯾﻦ زن ﻣﺎره ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﻨﺪازﺗﺶ.
ﮔﻔﺘﻢ: اﺗﻔﺎﻗﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن داﺷﺖ دردل ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻼﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮش اوردي ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد.
ﺑﺎ ﮐﻠﯽ اﺻﺮار ﺗﯿﻨﺎ را راﺿﻰ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﺟﺎزه ﺑﺪه ﺑﺮﮔﺮدم ﺧﻮﻧﻪ. وﻗﺘﻰﺑﺎ ﺗﺎﮐﺴﻰ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ رﺳﯿﺪم . ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻫﻨﻮز درآﺳﻤﺎن ﺑﻮد ﻃﻼ ﺧﺮوس ﻣﻬﺘﺎب، ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ روﺑﻪ روﯾﻤﺎن را ﮐﻪﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ آﺷﻐﺎﻻ ﻧﻮك ﻣﯿﺰد را دﯾﺪم. ﺧﺪاوﻧﺪا اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﻰﺑﻮد ﮐﻪ در ﻃﻮل اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ ﻣﯿﮑﺮدم . زن ﻫﺎى ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ دم در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﭼﺎدرﻫﺎى
ﮔﻞ ﮔﻠﻰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻏﯿﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ. دم ﺧﺎﻧﻪ ى ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻣﺎن رﺳﯿﺪم اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﮔﻠﻰ ﺧﺎﻧﻢ را ﻫﻢﺑﯿﻨﺸﻮن ﺑﺒﯿﻨﻢ وﻟﯽ او ﻧﺒﻮد از ﯾﮑﯽ از ان ﻫﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪم: ﻣﻨﯿﺮ ﺧﺎﻧﻢ ،ﮔﻠﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﻨﯿﺮ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ى ﺷﻤﺎﻟﻰ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ:
داﺧﻞ ﺧﻮﻧﺴﺖ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻬﻤﻮن داره. ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدم و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدم. ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﺮ در ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﺑﯿﺪم. ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪدﻗﯿﻘﻪ ﮔﻠﻰ در ﺣﺎل ﺳﺮ ﮐﺮدن ﭼﺎدرش در را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:
- ا...اﻟﻰ ﺧﺎﻧﻢ اوﻣﺪﯾﺪ؟ ﻣﻬﻤﻮﻧﺘﻮن ﺧﯿﻠﻰ وﻗﺘﻪﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻮﻧﻦ.دﯾﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﻣﯿﺸﺪن.
ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻬﻤﻮﻧﻪ ﻣﻦ وﻟﯽ ﮐﺴﯽ ادرﺳﻪ اﯾﻦ ﺟﺎرو ﻧﺪاره.
ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮز واردﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪم . ﮔﻠﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ﺟﻮن ﻣﻦ دﯾﮕﻪ رﻓﺘﻢ. ﺑﺎﺳﺮ ﺟﻮاﺑﺶ را دادم. و در ﺧﺎﻧﻪ را ﻓﺸﺮدم در ﺑﺎ ﺻﺪاى ﺟﯿﺮﺟﯿﺮى ﺑﺎز ﺷﺪ وﻣﻦ وارد ﺷﺪم. ﺧﺪاي ﻣﻦ! ﺧﻮدش ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺸﮑﻰ زﯾﺒﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻫﺎى
ﺧﻮش ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺸﮑﻰ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺷﺘﯿﭗ و ﺑﺎ وﻗﺎر روى ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻟﯿﻮان ﭼﺎﯾﻰ اش را در دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪاد. اﻧﮕﺎروﺟﻮد ﻣﺮا ﺣﺲﮐﺮده ﺑﻮد زﯾﺮا ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد ﻣﺮا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد. دﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻧﺸﺪم، اوﻟﺶ دﻟﻢ ﻟﺮزﯾﺪ
وﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم. آرام ﻟﯿﻮان را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ. ﺑﺎ ﺻﺪاي زﯾﺒﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺧﺎﺻﻰ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ: ﺳﻼم.
ﺑﺎ ﺳﺮدي ﺗﻤﺎم ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﻼم.
ﮐﺎﻣﻼ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪم.ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﺮا دﻧﺒﺎل ﻣﯿﮑﺮد. ﮔﻔﺘﻢ:اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﯽﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻰ؟ ﻫﻤﻪ ﺗﻮى وﯾﻼ ﺑﺰرﮔﻦ.
ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ...اوﻣﺪم ﺗﻮ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ.
ﭘﻮزﺧﻨﺪى زدم و ﺑﺎ ﺳﺮدى ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮب دﯾﺪي... ﮐﻪ ﭼﻰ؟
ﮔﻔﺖ : ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ.
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ وارد آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺸﺪم ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮب دارﯾﻢ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ.
دﻧﺒﺎﻟﻢ وارد آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪ. ﮔﻔﺖ:اﻟﻰ...ﺗﻮ ﭼﺮا اﯾﻦﺟﻮرى ﺷﺪى؟
ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪى ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺠﻮرى ﺷﺪم؟
ﮔﻔﺖ:ﻓﺮق ﮐﺮدى.
ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺠﻮرى ﻓﺮق ﮐﺮدم ﭼﻮن ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺖ از ﺧﻮشﺣﺎﻟﻰ ﺟﯿﻎ ﻧﮑﺸﯿﺪم ﯾﺎ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺖ از ﻧﺎراﺣﺘﻰ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﺮدم؟ ﮐﺪوم؟
ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻰ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد.
ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺲ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻰﺑﻮد؟ واﺿﺢ ﺗﺮ ﺑﮕﻮ ﻣﻨﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺸﻢ.
ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪى ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ﺑﭽﻪ ﻧﺸﻮ ﺑﺸﯿﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ.
ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﺪوم ﺣﺮف؟ ﺣﺮﻓﻰ واﺳﻪ ﮔﻔﺘﻦﻧﻤﻮﻧﺪه.ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎرو ﮐﻪ زدى ﯾﺎدﺗﻪ دﻗﯿﻘﺎ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪﻗﺒﻞ از ﻋﺮوﺳﯿﻤﻮن.
رﻧﮕﺶ ﭘﺮﯾﺪ اﻧﮕﺎر ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﻨﻪ. ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪم.
ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدى ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮﺿﯿﺤﺘﻮ واﺳﻪ ﺧﻮدت ﻧﮕﻪ دار.
ﮔﻔﺖ: ﺗﯿﻨﺎ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺗﻮ واﻗﻌﺎ ﺑﻰ اﺣﺴﺎﺳﻰ.
ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪى زدم وﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ؟ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﮐﺎر ﺧﻮاﻫﺮ ﻋﺰﯾﺰﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﻪﻗﻮل ﺧﻮدش ﻧﮕﺮانﺣﺎل ﻣﻨﻪ.
ﮔﻔﺖ: ﺗﻘﺼﯿﺮه اون ﻧﺒﻮد ﻣﻦ ﺧﻮدم اﯾﻦ ﺟﺎروﭘﯿﺪا ﮐﺮدم.
ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﯿﺪا ﮐﺮدى وﻟﻰ ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﻰ زود ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮﮐﺶﮐﻨﻰ.
-اﻟﻰ....
ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﯾﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻪ ﺑﺮى وﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦﻧﻤﻮﻧﺪه.
ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻏﻤﮕﯿﻨﻰﮔﻔﺖ: ﯾﻌﻨﻰ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺣﺴﻰﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪارى؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺣﺴﻰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﭘﺪرم ﺷﮑﻮﻧﺪش ﯾﮑﺒﺎرﻫﻢ ﺗﻮ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻪ ﺑﺮى.
ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ وﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺑﺪ ﮐﺮدم وﻟﻰ ﮐﺎش ﺗﻮ ﮔﻮش ﻣﯿﺪادى ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ اﻟﻰ ﻣﻦ
ﺑﺎز ﻟﺤﻦ ﮐﻼﻣﺶ، ﺗﻦ ﺻﺪاﯾﺶ ﻗﻠﺒﻢ را ﻟﺮزاﻧﺪ. ﻫﺮﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﻌﻰ ﮐﺮدم ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮى ﯾﮏ ﻗﻄﺮه، ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻗﻄﺮه از اﺷﮑﻢ را ﺑﮕﯿﺮم.
دو ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪم. ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم. ﭼﻪ ﺑﻮدم ﭼﻪ ﺷﺪم. ﺑﺎ ﺻﺪاى ﮔﻠﻰ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدم آﻣﺪم.
-واى ﺧﺎك ﻋﺎﻟﻢ اﻟﻰ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﻤﺎ اﯾﻨﺠﺎ روى زﻣﯿﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ؟
از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم. زورﮐﻰ ﻟﺒﺨﻨﺪى زدم ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ دﻫﻦ ﮐﺠﻰﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: ﻫﯿﭽﻰ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﻠﻰﺧﺎﻧﻢ داﺷﺘﻢ ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﺮدم ﮔﺬر زﻣﺎن ﯾﺎدم رﻓﺖ.
اﺧﻤﻰ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: وا...آدم ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﮑﻰ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟
ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎﻻ دادم و ﮔﻔﺘﻢ: ﮔﻠﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻰ زﺣﻤﺖ ﺑﺮاى ﺷﺎم ﺻﺪام ﻧﮑﻨﯿﺪﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯿﺎد .
از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ اﺗﺎق زﯾﺒﺎى ﺧﻮدم ﮐﻪ ﺑﻮى ﮔﻞ ﻣﺤﻤﺪى زﯾﺮﭘﻨﺠﺮه ام را ﻣﯿﺪاد.
ﭘﺮده ﻫﺎ را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪم ﻫﻮا اﺑﺮى ﺑﻮد و ﺑﺎران ﻧﻢ ﻧﻢ ﻣﯿﺒﺎرﯾﺪ. ﺑﻮى ﮔﻞ ﻣﺤﻤﺪى و ﺷﺒﺒﻮ و ﺧﺎك و رﻃﻮﺑﺖ وﺟﻨﮕﻞ ﺑﺎ ﻫﻢﻗﺎﻃﻰ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺲ ﺧﻮﺑﻰ را در ﻣﻦ ﺑﻪ وﺟﻮد آورد. اﺣﺴﺎﺳﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮواز اﺣﺴﺎﺳﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﻢ ﻫﺮ ﮐﺎرى
دوﺳﺖ دارم اﻧﺠﺎم دﻫﻢ . ﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻠﻮل ﻫﺎى ﺑﺪﻧﻢ اورا ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﮐﻪﺻﺪاى زﯾﺒﺎﯾﺶ ﻣﺮا اﻟﻰ ﻣﻦ ﺻﺪا ﮐﻨﺪ و ﻣﻦ ﭼﻘﺪرﺷﺎد ﻣﯿﺸﻮم. ﻫﻨﻮز ﺑﻮى ﻋﻄﺮ ﺳﮑﺮ آورش در ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺑﻮد ﻋﻄﺮﻫﺎ ﯾﺶ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ روى او آن ﺑﻮ را ﻣﯿﺪاد. آه اﻣﯿﺮ... اﮔﺮ واﻗﻌﺎ
ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﻮدى ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ى ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ؟ ﺧﺎﻧﻮاده اى ﮐﻪ ﻫﺰاران...ﻧﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺣﺴﺮت آن را در دل داﺷﺘﻨﺪ؟
ﯾﺎد ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ اﻓﺘﺎدم ، آن روزﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺧﻮدم را ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺲﻣﯿﮑﺮدم...
ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎ ﺑﻮدم. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ دورﮔﻪ ﺑﻮدﻧﻢ زﯾﺒﺎﯾﻰ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ وﺻﻔﻰ داﺷﺘﻢ وﻫﻤﯿﻦ زﯾﺒﺎﯾﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻐﺮور ﺷﺪﻧﻢ ﺑﻮد. ﭘﺪرمﯾﮏ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻌﺮوف و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﺛﺮوت و ﭘﻮل ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺣﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ. در ﻃﻰ ﯾﮑﻰ از ﺳﻔﺮﻫﺎ ﯾﺶ
ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ از ﯾﮏ زﻧﻰ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮش آﻣﺪن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ازدواج ﺷﺪ. ﻓﺮزﻧﺪ اول آن ﻫﺎ ﺗﯿﻨﺎ ﺑﻮد دﺧﺘﺮى ﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎى آﺑﯽ . دوﻣﯿﻦ ﻓﺮزﻧﺪ آن ﻫﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدم دﺧﺘﺮى ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎى ﺧﺎﮐﺴﺘﺮى . ﻣﺎدرم از ﺗﻪ دل ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﺸﻖﻣﯿﻮرزﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاى 12 ﺳﺎل ﺑﻰ ﻣﻬﺮى ﭘﺪرم را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﺮد و دم ﻧﻤﯿﺰد. ﭘﺪرم آدم ﺑﻰ ﻣﻬﺮى ﻧﺒﻮد وﻟﻰ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺟﻠﻮىدﯾﮕﺮان ﺧﻮد را ﺑﻰ اﺣﺴﺎس ﺟﻠﻮه ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ دﺳﺖ ﮐﺴﻰ ﻧﺪﻫﺪ. ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ او اﯾﺮاﻧﻰ اﺻﯿﻠﻰ ﺑﻮد وﻟﻰ
زرق و ﺑﺮق ﺧﺎرج او را ﮐﻮر ﮐﺮد وﻟﻰ ﻣﺎ درم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪ اش ﺑﻪﭘﺪرم ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﺮﮔﺰ دﺳﺖ از ﭘﺎ ﺧﻄﺎﻧﻤﯿﮑﺮد. ﻣﺎدرم ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﻮرزﯾﻢ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ،ﺑﻪ آﺳﻤﺎن، ﺑﻪ ﺧﺪا . ﺗﯿﻨﺎ ﯾﺎد ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ وﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺷﻨﯿﺪن
ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ از ﭘﺪرم ﻻزم ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﻤﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯿﮑﺮد وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﺤﮑﻢ ﺳﺮﺟﺎﯾﻢ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎدم و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯿﮑﺮدم.
و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﻓﻰ را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﯿﺸﺪم. و ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﻣﺎدرم ﺟﻠﻮى ﻣﺮا ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ. آﺧﺮش ﺑﻌﺪ از12 ﺳﺎل ﺑﺎ ﯾﮏﺳﮑﺘﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ از اﯾﻦ دﻧﯿﺎ رﻓﺖ. ﺑﻌﺪ از آن ﻣﻦ دﯾﮕﺮ دﻟﯿﻠﻰ ﺑﺮاى ﻣﺎﻧﺪن در آن ﺟﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﭼﻮن از ﺳﻦﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ
ﺑﻮدم ﺑﺎ ﮐﻠﻰ اﺻﺮار ﺑﻪ اﯾﺮان آﻣﺪم. ﭘﺪرم ﺑﺮاﯾﻢ ﯾﮏ ﺧﺎ ﻧﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﺧﺮﯾﺪ و ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﮑﯿﻢ را ﻫﺮ ﻣﺎه ﭘﺮ ﻣﯿﮑﺮد.
ﺧﺎﻧﻮاده ى ﻋﻤﻮﯾﻢ در آن زﻣﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮدﻧﺪ. زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﯾﺎدم دادﻧﺪ، ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ درﺳﻢ را ﺗﻤﺎمﮐﺮده و آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ آﻣﺪ.
ﻣﻦ و ﻋﻤﻮﯾﻢ ﻫﺮﻣﺰ و زن ﻋﻤﻮﯾﻢ و ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﯾﻢ اﻣﯿﺪ ﺑﺮاى اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ رﻓﺘﯿﻢ. ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﯿﻨﺎ اﻧﮕﺎر دﻧﯿﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻧﺪ. اﺷﮏ ازﭼﺸﻢ ﻫﺎى ﻫﺮدوﯾﻤﺎن ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد.
دﯾﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ داﺷﺘﻢ. ﻋﻤﻮﯾﻢ دو ﭘﺴﺮ داﺷﺖ. اوﻟﻰ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻟﻨﺪن ﻣﺸﻐﻮل اداﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻮد و دﯾﮕﺮى اﻣﯿﺪ ﺑﻮدﮐﻪ رواﻧﺸﻨﺎﺳﻰﻣﯿﺨﻮاﻧﺪ. دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻏﻤﻰ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺧﻮاﻫﺮ ﻋﺰﯾﺰم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺸﻢ ﺑﻮد و دﯾﮕﺮ ﭘﺪري وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ زور ﺑﮕﻮﯾﺪ.
اوﺿﺎع ﺑﺮ وﻓﻖ ﻣﺮاد ﻣﺎ ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ روزى رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ﻋﻤﻮ ﻫﺮﻣﺰ ﺑﺎﻻﻣﯿﺮﻓﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﯾﻮﺳﻒ، ﭘﺎﯾﯿﻦﻣﯽ آﻣﺪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﯾﻮﺳﻒ. ﺗﯿﻨﺎ از ﺻﺒﺢ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎش ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮاى ﺟﺸﻦﺑﺮﮔﺸﺖ ﯾﻮﺳﻒ ﻟﺒﺎس ﻣﯿﺨﺮﯾﺪ.
ﻣﻦ و اﻣﯿﺪ از ﺻﺒﺢ روى ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ وﻟﻮﺑﻮدﯾﻢ و ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺎت ﭘﺮاﺳﺘﺮس ﻋﻤﻮ و زن ﻋﻤﻮ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﯾﻢ. آن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻦ و اﻣﯿﺪ راﺑﻄﻪﺧﯿﻠﻰ ﺻﻤﯿﻤﻰ داﺷﺘﯿﻢ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺮادرﻫﺎ وﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ وﻗﺖ ﻫﺎ اﻣﯿﺪ ﺑﺎ اﺑﺮاز ﻋﻼﻗﻪ ﻫﺎى ﻋﻠﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﻣﻨﻮ از
ﺧﻮدش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﯿﮑﺮد واﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪﭼﻨﺪ روزى از او ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮمو او ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﻣﻨﺖ ﮐﺸﻰ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮدش آﺷﺘﻰ ﻣﯿﺪاد. اﻣﯿﺪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮش ﻗﯿﺎﻓﻪ اى ﺑﻮد واﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﺧﻮدش را ﺧﯿﻠﻰ دﺳﺖ
ﺑﺎﻻ ﺑﮕﯿﺮد. ﻣﻐﺮور و ﺧﻮدﺧﻮاه ﻧﺒﻮد وﻟﻰ ﺧﯿﺎل ﻣﯿﮑﺮد ﻫﻤﻪ دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ درﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻮد . ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ، ﻣﻮﻫﺎىﺧﺮﻣﺎﯾﻰ، ﭼﺸﻤﺎﯾﻰ ﻋﺴﻠﻰ وﻟﻰ ﮐﻤﻰ ﻻﻏﺮ ﺑﻮد و ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺧﻮﺷﺘﯿﭗ. ﺗﯿﻨﺎﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﻧﻪ ى ﻋﻤﻮﻫﺴﺘﻢ ﯾﮑﺮاﺳﺖ از
ﺧﺮﯾﺪ اوﻣﺪ ﺧﻮﻧﻪ ى ﻋﻤﻮﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ ...ﺗﻮ ﮐﻪﻫﻨﻮز اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻰ
ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ؟
اﻣﯿﺪﭘﻮزﺧﻨﺪى زد وﻟﻰ وﻗﺘﻰ ﻧﮕﺎه ﻏﻀﺒﻨﺎك ﻣﺮا دﯾﺪ آن را ﺑﻪ ﺳﺮﻓﻪ اى ﺗﻐﯿﯿﺮ داد ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺖ: اﻧﮕﺎر ﻧﻪاﻧﮕﺎر اﻣﺸﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﯿﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺑﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﺸﺴﺘﻰ ﺑﻪ اﻧﺪازه اى ﮐﻪ اﻣﯿﺪﮐﻪ ﭘﺴﺮه ﺑﻪ ﺳﺮوﺿﻌﺶ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯿﺪه ﺗﻮ ﮐﻪ دﺧﺘﺮى اﻫﻤﯿﺖﻧﻤﯿﺪى.
ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮاﻫﺮ ﻋﺰﯾﺰم ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﻰ ﮐﺎرﮐﻨﻢ ﮐﻪ راﺿﻰ ﺑﺎﺷﻰ؟
-اول ﺑﺮو ﯾﻪ دوش ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻌﺪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎ ﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮات ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﭙﻮش ﺗﺎ زﻫﺮا ﺧﺎﻧﻢ ﯾﻪ ﮐﺎرى ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎى ﮐﻮﺗﺎه ﺗﻮ ﺑﮑﻨﻪ.
-ﺧﻮﺑﻪ ﺧﻮدﺗﻢ داري ﻣﯿﮕﯽ ﮐﻮﺗﺎه ،آراﯾﺸﮕﺮ ﭼﻰ ﮐﺎر ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﮑﻨﻪ؟
-اﮔﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﮐﺎرى ﺑﮑﻨﻪ اﺳﻤﺶ آراﯾﺸﮕﺮ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺑﻪ ﺟﺎى ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺗﺮاﺷﻰ ﺑﺮو آﻣﺎده ﺷﻮ
ﺑﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪﺧﻮدﻣﻮن آﻣﺎده ﺑﺸﯿﻢ
ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺖ: ﻣﻨﻢ اوﻣﺪم دﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﺮاى ﻫﻤﯿﻦ دﯾﮕﻪ
زودى آﻣﺎده ﺷﺪم از زن ﻋﻤﻮ و ﻋﻤﻮ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻗﻮل دادﯾﻢ ﮐﻪ دﯾﺮ ﻧﮑﻨﯿﻢ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﯿﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢ. ﻣﻦ و ﺗﯿﻨﺎ دوﻗﻄﺐ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮدﯾﻢ . ﺗﯿﻨﺎ ﻫﺮ دو ﻣﺎه ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮ ﻋﻮض ﻣﯿﮑﺮد در ﺻﻮرﺗﻰ
ﮐﻪ ﻣﻦ اﺻﻼ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ را ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺗﯿﻨﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ وﺿﻌﺶ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ و ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﺼﻞ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﺶ را ﻋﻮضﻣﯿﮑﺮد در ﺻﻮرﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺷﻠﻮار ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﯿﮑﺮدم و اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎى ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺮص ﺗﯿﻨﺎﻣﯿﺸﺪ. وﻗﺘﯽ
رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ ﺗﻮ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺣﺮص و ﺟﻮش ﻣﯿﺨﻮرى؟ اﯾﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻰ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﺴﺖ دﯾﮕﻪ ﺳﺮ ﺑﻘﯿﻪ اﯾﻦ ﻗﺪرﺣﺮص و ﺟﻮش ﻧﺨﻮردى
ﺗﯿﻨﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎرو از ﮐﯿﺴﻪ در ﻣﯽ آورد ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ اﻟﻰ اﯾﻦ ﻣﺜﻞ اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻰ ﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺑﺎﮐﻨﺠﮑﺎوى ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ اﯾﻦ ﭼﻪ ﺟﻮرﯾﻪ؟
اول ﺗﯿﻨﺎ ﯾﻪ ﺟﻮرى ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ اﮔﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻰ ﻣﯿﺘﻮﻧﻰ ﻧﯿﺎى آﺧﻪ...
ﺑﺎﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ ﺣﺮف ﺑﺰن!!!
ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ...ﯾﺎدﺗﻪ وﻗﺘﻰ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﻮدﯾﻢ ﭘﺪر ﺑﺮاى ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﭼﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﻫﺎﯾﻰ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ؟
ﺑﺎﯾﺎد آن ﺧﺎﻃﺮه ﻋﻀﻼﺗﻢ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ روى ﻣﺒﻞ وﻟﻮ ﺷﺪم وﮔﻔﺘﻢ: آره....ﯾﺎدﻣﻪ
ﺗﯿﻨﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن آﻣﺪ ﮐﻨﺎرم و ﺑﺎﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ .... ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ﻋﺰﯾﺰم؟ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.... دﯾﮕﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﻪ زن ﻋﻤﻮ ﻫﻢﻣﯿﮕﻢدﻟﺖ درد ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﯿﻮﻣﺪى ﺑﺎﺷﻪ؟ اﻟﻬﻰ ﻣﻦ ﻓﺪات ﺷﻢ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.
ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻬﻢﻧﯿﺴﺖ ، ﻣﺪت ﻫﺎ از اون اﺗﻔﺎق ﻣﯿﮕﺬره ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدم ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه اﯾﻨﻢﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ. ﻣﻦ ﺑﺎﻫﺎت ﻣﯿﺎم وﻟﻰ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﺜﻞ اوﻧﺪﻓﻌﻪ ﻣﻨﻮ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ
ﺗﯿﻨﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد وﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﺎﻣﺎن اﮔﺮ اﯾﻨﻘﺪر زﯾﺒﺎ ﻧﺒﻮدى اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﻤﯽ آﻣﺪ
ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪى زدم وﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢﭘﻨﺎه ﺑﺮدم ﯾﺎد ﯾﮑﻰ از ﺟﺸﻦ ﻫﺎى ﭘﺪر اﻓﺘﺎدم. ﻣﺎدر ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد ودر اﺗﺎﻗﺶ اﺳﺘﺮاﺣﺖﻣﯿﮑﺮد.ﻣﻦ ﻫﻢ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ در اﯾﻦ ﺟﺸﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ وﻟﻰ ﭘﺪر ﻣﺎرا ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﺑﻰ ﭼﻮن و ﭼﺮا ﻗﺒﻮل
ﮐﺮد وﻟﻰ ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدم وﻟﻰ وﻗﺘﻰﻣﺎدر ﺑﺎﻫﺎم ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﻗﺒﻮل ﮐﺮدم ﺑﻪ اﺻﺮار ﺗﯿﻨﺎ ﯾﮏ ﻟﺒﺎس ﺑﺪن ﻧﻤﺎى ﺗﻨﮓﭘﻮﺷﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻔﻦ ﺧﻔﻘﺎن آور ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻗﻮﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﺑﻮد در ﺟﺸﻦ ﮐﻨﺎرم ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﻰ
ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ....
ﻣﺎﯾﮑﻞ ﭘﺴﺮ ﯾﮑﻰ از ﺷﺮﮐﺎى ﭘﺪرم ﺑﻪﻃﺮﻓﻢ آﻣﺪ از ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﻰ آﻣﺪ آدم ﺳﺎﻟﻤﻰ ﻧﺒﻮد و ﻫﻤﻪ اﯾﻦ را ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻃﺮﻓﺪارش ﺑﻮدﻧﺪ . ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﯾﺪﻧﺶﺗﺮس ﺑﺮم داﺷﺖ ﭘﺪر ﻣﺸﻐﻮل
ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﺑﻮد ﻣﺎدر در اﺗﺎﻗﺶ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯿﮑﺮد و ﺗﯿﻨﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺬﯾﺮاﯾﻰ ﺑﻮد از ﺗﺮس دﺳﺘﺎﻧﻢ ﯾﺦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻣﻮﻫﺎى ﺑﻮرى داﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻬﻮه اى ﻣﯿﺰد وﻟﻰ او ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﻫﺎى ﺧﻮد را رﻧﮓ ﻣﯿﺰد ﮐﻪ ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﻫﻤﯿﺸﻪ آن ﻫﺎ را
روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ﮐﻪ ﺟﺬاﺑﺘﺮ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ آﺑﯽ ﺑﻮد و در اﺛﺮ ﻣﺼﺮف ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺸﺮوب ﺑﻪ ﻗﺮﻣﺰى ﻣﯿﺰد
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﺮارت ﺑﺎرى ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ و ﻫﺮ ﻗﺪم ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﯿﺪاﺷﺖ اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﭘﺎ ﺑﺮروى ﻗﻠﺒﻢ ﻟﮕﺪ ﻣﯿﺰد. ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﯿﺪ ﻋﻄﺮ ﺗﻨﺪش اﺣﺴﺎس ﺧﻔﻘﺎن در ﻣﻦ ﺑﻪ وﺟﻮد آورد ﮔﻔﺖ: ﺳﻼم ال...ﻧﺎ.
ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﺟﻮاب دادم: س...ﺳﻼ....م ﻣﺎﯾﮑﻞ.
دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﺑﺮ روى ﺑﺎزوﯾﻢ ﮐﺸﯿﺪ و آرام در ﮔﻮﺷﻢ ﮔﻔﺖ: اﻣﺸﺐ...ﻋﺎﻟﻰ ﺷﺪى ﻣﻦ ﻣﺪت ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮدم....
ﺑﺎﺻﺪاي ﺗﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ در ﻣﯿﺰد ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪم
-اﻟﻰ.... آﻣﺎده ﺷﺪى؟
ﺑﺎ ﺻﺪاى ﺑﻠﻨﺪى ﮔﻔﺘﻢ: آره ...ﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ.
ﺳﺮﯾﻊ ﯾﮏ دوش ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻟﺒﺎﺳﻰ را ﮐﻪﺗﯿﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻢ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد را ﭘﻮﺷﯿﺪم. زﻫﺮا ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ آراﯾﺸﮕﺮ ﻣﺨﺼﻮص ﺗﯿﻨﺎ ﺑﻮد ﺑﺎﻻىﺳﺮم ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ، ﻣﻦ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺟﻤﻌﺎ روى ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﭼﻮن اﺻﻼ ﺣﻮﺻﻠﻪ ى ﻧﮕﻪ دارى ﻣﻮى ﺑﻠﻨﺪ را ﻧﺪاﺷﺘﻢ.
آراﯾﺸﮕﺮﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ در آن ﻟﺒﺎس ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ﺟﻮن ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎم ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرم ﮐﻪ ﺧﻮﺷﮑﻞ ﺗﺮ از ﺷﻤﺎ ﺗﻮى اﯾﻦ دﻧﯿﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاره.
ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ زﯾﺒﺎ ﻫﺴﺘﻢ وﻟﻰ ﻧﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﺪﺗﻰ ﮐﻪ زﻫﺮا ﺧﺎﻧﻢ ﻣﯿﮕﻔﺖ. در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻟﺒﺨﻨﺪى زدم ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪﭘﻮزﺧﻨﺪ ﺑﻮد زﻫﺮا ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ را ﺻﺎف ﮐﺮد و ﻣﻮﻫﯽ ﺟﻠﻮﯾﻢ را ﻧﯿﺰ ﮐﻤﻰ ﭘﻒ داد و ﺑﺎﻻ ﺟﻤﻊ ﮐﺮد. آراﯾﺶ ﻣﻼﯾﻤﻰ ﻫﻢ روى
ﺻﻮرت اﻧﺠﺎم داد.
وﻗﺘﯽﮔﻔﺖ: ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﺑﻪ زور ﻻى ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم .آن ﻗﺪر ﻃﻮل داده ﺑﻮد در ﺣﺎل ﭼﺮت زدن ﺑﻮدم.
وﻗﺘﯽﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻮدم در آﯾﻨﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدمدﺧﺘﺮى ﺑﺎﭼﺸﻤﺎ ﻧﻰ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮى ﺧﻤﺎر در ﻟﺒﺎس ﻃﻼﯾﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ اداﻣﻪ اش روى زﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯿﺸﺪ. ﻣﻮﻫﺎى ﻟﺨﺖ ﮐﻪﺟﻠﻮﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻒ ﺑﺎﻻى ﺳﺮم ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. زﻫﺮا ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ ﮐﻞﺑﻠﻨﺪى ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﺷﺎا... ﻫﺰار
ﻣﺎﺷﺎا....ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻫﺰاده ﻫﺎ ﺷﺪى ﺳﭙﺲﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮق رﻓﺖ ﺑﯿﺮون و ﻓﺮﯾﺎد زد: ﺗﯿﻨﺎ ﺧﺎﻧﻢ ! ﺗﯿﻨﺎ ﺧﺎﻧﻢ ! ﺗﯿﻨﺎ در ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ آﻣﺎدهﺑﻮد ﺗﻨﺪ وارد اﺗﺎﻗﻢ ﺷﺪ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ ﮔﻔﺖ: واى...ﺧﺪاى ﻣﻦ ، ﻣﻦ ﮐﻪ دﺧﺘﺮم و ﺧﻮاﻫﺮت ﻫﺴﺘﻢ دﻟﻢ آب اﻓﺘﺎد ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ .
ﺳﭙﺲ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن . ﺑﺎﮐﻼﻓﮕﻰ ﮔﻔﺘﻢ: واى ...ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﺧﺪا از دﺳﺖ اﯾﻦ، ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻓﻘﻂ اﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺰه ﺑﺪون ﺗﻮﻗﻒ. ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺖ: اﮔﻪ ﻣﺎﻣﺎن اﻵن اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻮد ... ﭼﻘﺪر ﺑﻬﺖ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯿﮑﺮد.
-ﻗﯿﺎﻓﻪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻧﺪاره ﭘﺎﺷﻮ اﯾﻦ اﺷﮏ ﺗﻤﺴﺎﺣﻮ ﻗﻄﻊ ﮐﻦ ﮐﻪ اﻻن آراﯾﺸﺖ ﭘﺎك ﻣﯿﺸﻪ اوﻧﻤﻮﻗﻊ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرﯾﻢﻗﯿﺎﻓﻪ ى زﺷﺖ ﺗﻮرو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﯿﻢ ﭘﺎﺷﻮ
ﻣﯿﺎن ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ وﮔﻔﺖ: ﻣﺴﺨﺮه ى ﺑﯽ ادب.
ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ . وﻗﺘﯽ وارد ﮐﻮﭼﻪ ﺷﺪﯾﻢ از ازدﺣﺎم اون ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪل ﺑﺎﻻ دﻫﺎﻧﻢ ﺑﺎز ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد آبدﻫﺎﻧﻢ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮدم وﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ... اﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎ رو ﻧﮕﺎه ﮐﻦ .
ﺗﯿﻨﺎﮔﻔﺖ: ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺎ ﻫﻢ دﺳﺖ ﮐﻤﻰ از اﯾﻦ ﻫﺎ ﻧﺪاره
وﻗﺘﻰﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﭘﺎرك ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯾﻢ را ﭘﺎﮐﺮدم
ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ ﮔﻔﺖ: دارى ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻰ؟
ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻰ ﮔﻔﺘﻢ: ﻫﺎ...ﻫﯿﭽﯽﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﺶ اﺳﭙﻮرت ﻣﯿﭙﻮﺷﻢ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮام ﺳﺨﺘﻪ . ﺗﯿﻨﺎ ﻧﻮچ ﻧﻮﭼﻰ ﮐﺮد و ﺑﻪﻃﺮف در ﺧﻮﻧﻪ ﻋﻤﻮ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد. زﻧﮓ در را زد.
ﺳﻤﯿﻪﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﻋﻤﻮ در را ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﺑﺎز ﮐﺮد.
ﺧﻮﻧﻪ ى ﻋﻤﻮ ﯾﮏ ﺧﻮﻧﻪ ى وﯾﻼﯾﻰ ﺧﯿﻠﻰﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻮن ﻣﯿﺪاد ﺑﺮاى ﻣﻬﻤﻮﻧﻰ ﻫﺎى ﺑﺰرگ. وﻗﺘﻰ وارد ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺣﺮفﺗﯿﻨﺎ رﺳﯿﺪم ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﻰ ﮔﺮون ﻗﯿﻤﺖ و ﺷﯿﮏ و رﺳﻤﻰ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺮوﺳﯿﻪ؟ ﯾﻪ آدم از
ﺧﺎرج ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺧﻮب ﯾﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻫﻢ ﮐﻔﺎ ف ﻣﯿﺪاد، اﻣﯿﺪ را در ﮐﺖ و ﺷﻠﻮار دﯾﺪم ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر دﺧﺘﺮ دوﺳﺖ ﭘﺪرشاﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺎ ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪى ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻤﺎن آﻣﺪ وﻗﺘﻰ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اون ﻟﺒﺎس دﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺒﻬﻮت ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻨﺪه
ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ ﺟﺎن ﺗﺎ ﺣﺎﻻ آدم ﻧﺪﯾﺪى؟
ﮔﻔﺖ:آﺧﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻠﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﻣﺖ ﺧﯿﻠﻰ ﺧﻮﺷﮑﻞ ﺷﺪى اﻟﯽ.
ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم اﻧﮕﺎر ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد زﯾﺮا ﺑﺎ ﺻﺪا ﺗﯿﻨﺎ دﺳﺖ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮداﺷﺖ.
-اﻣﯿﺪ ﺟﺎن ﺑﺮادرت ﻫﻨﻮز ﻧﯿﻮﻣﺪه؟
اﻣﯿﺪ اﻧﮕﺎر از ﺑﻬﺖ در اوﻣﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش رو ﺗﮑﻮن داد وﮔﻔﺖ: ﭼﺮا اوﻣﺪه وﻟﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه.
ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﭘﺲ ﺑﺎ ﮐﻰ اوﻣﺪه؟
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﺻﻤﯿﻤﯿﺶ، اﺳﻤﺶ اﻣﯿﺮه اﺻﻠﯿﺘﺶ اﯾﺮاﻧﯿﻪ وﻟﻰ ﺧﺎﻧﻮادش ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻫﺴﺘﻦ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﺮاىدرس ﻣﯿﺮه ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﻮﺳﻒ ﻫﻤﺨﻮﻧﻪ ﻣﯿﺸﻪ و ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﻰ ﻣﯿﺸﻦ ﺣﺎﻻﻫﻢ ﺑﻪ اﺻﺮار ﯾﻮﺳﻒ اوﻣﺪه اﯾﺮان ﺑﺮاى
ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن ﮔﺬﺷﺘﺶ.
ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ ﮔﺬﺷﺘﺶ ﭼﻰ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاى ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻧﺶ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪ؟
ﮔﻔﺖ: ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ اﯾﻦ ﻫﺎ روﻫﻢ زورﮐﻰ از زﯾﺮ زﺑﻮن ﯾﻮﺳﻒ ﮐﺸﯿﺪم ﺑﯿﺮون . ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ. ﭘﺴﺮاى اﯾﻦ ﺟﺎ ﺟﻨﺒﻪ ى دﺧﺘﺮاىﺧﻮﺷﮑﻠﻮﻧﺪارن ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﭼﻪ ﻃﻮرى دارن اﻟﻰ رو ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻦ.
ﺗﯿﻨﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻧﮕﺎه ﻫﺎى ﻫﺮزﯾﺸﺎن را ﻣﯿﺪﯾﺪم. ﻧﮕﺎه ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻣﺮا ﯾﺎد ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ از اﯾﻦ ﻓﮑﺮ رﻋﺸﻪ اى ﺑﻪ اﻧﺪاﻣﻢ وارد ﺷﺪ. ﭘﺎﻟﺘﻮﯾﻢ را ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ دور ﺧﻮدم ﭘﯿﭽﻮﻧﺪم . ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ﺳﺮدﺗﻪ؟
ﺗﯿﻨﺎﮐﻪ دﻟﯿﻞ آن را ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اﻣﯿﺪ ﺟﺎن ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻗﺮص آراﻣﺒﺨﺶ ﺑﯿﺎر.
اﻣﯿﺪ ﺑﺎﺷﻪ اى ﮔﻔﺖ و از ﻣﺎ ﺟﺪا ﺷﺪ.
دﺧﺘﺮﻫﺎ را ﻣﯿﺪﯾﺪم ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﻰ ﺗﻨﮓ و ﮐﻮﺗﺎه و ﺑﺪن ﻧﻤﺎ.
ﭘﺴﺮﻫﺎ را ﻣﯿﺪﯾﻢ ﺑﺎ ﻣﺪل ﻣﻮﻫﺎى ﻋﺠﯿﺐ ﻏﺮﯾﺐ.
ﻣﺎدر ﭘﺪرﻫﺎ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﺸﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﻫﻢ ﻣﯿﻠﻮﻟﯿﺪﻧﺪ..
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻰ زدم ﭘﺪرم اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﻓﺮزﻧﺪاﻧﻰ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ى آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﯿﺰى ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﺮﺳﺪ.
ﺻﺪاى ﺗﯿﻨﺎ را ﻣﯿﺸﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ: اﻟﻰ... ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟ رﻧﮕﺖ ﭘﺮﯾﺪه.
ﻣﺮا ﺑﻪ اﺗﺎق اﻣﯿﺪ ﺑﺮد . روى ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪم. ﻣﻦ در ﻫﯿﭻ ﺷﺮاﯾﻄﻰ در ﻫﯿﭻ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺘﻰ اﺟﺎزه آﻣﺪن اﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ را ﻧﺪاده ﺑﻮدم. ﺑﻌﺪ از دﻗﺎﯾﻘﻰ اﻣﯿﺪ در زد و وارد ﺷﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﻣﻦ ﺑﺎﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ...ﺗﯿﻨﺎ، اﯾﻦ ﭼﺮا اﯾﻦ ﺟﻮرى ﺷﺪه؟
ﺗﯿﻨﺎ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﻦ اﻧﺪاﺧﺖ. ﺑﺎ ﺑﻐﺾﮔﻔﺖ: ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮه ﻣﻨﻪ اﮔﻪ ﻣﻦ از ﮐﻨﺎرش دور ﻧﻤﯿﺸﺪم اون اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺎد.
اﻣﯿﺪ ﮐﻼﻓﻪ دﺳﺖ در ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﮐﺸﯿﺪ وﮔﻔﺖ: ﺑﻰ زﺣﻤﺖ ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه.
ﺗﯿﻨﺎ ﻧﺸﺴﺖ روى ﺻﻨﺪﻟﻰ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰى ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﺶ ﻗﺪم ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺣﺎﻻ ﻧﻪ. اﻣﺸﺐ ﺑﺮادرت از ﺳﻔﺮﺑﺮﮔﺸﺘﻪﺣﻖ دارى ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻰ ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺑﺎ ﯾﺎد آورى ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺧﻮدم ﻫﻢ ﺗﻮ وﻫﻢ ﺗﯿﻨﺎ را ﻋﺬاب ﺑﺪم.
اﻣﯿﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ آن را ﻗﻄﻊ ﮐﺮدم وﮔﻔﺘﻢ: ﺣﺎﻻ ﻧﻪ وﻟﻰ ﯾﻪ روزﯾﻰ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ.
اﻣﯿﺪ ﻣﺮا ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺖ ﻫﺮﭼﻘﺪر ﻫﻢ اﮔﺮ اﺻﺮار ﮐﻨﺪ ﺣﺮف ﺣﺮف ﺧﻮدم اﺳﺖ . ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد وﮔﻔﺖ: ﺑﯿﺎ اﯾﻦ ﻗﺮﺻﻮ ﺑﺨﻮر ﺑﻌﺪ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻮﺳﻒ ﺧﯿﻠﻰ دوﺳﺖ داره ﺷﻤﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ . در دﺳﺘﺎﻧﺶ دوﺗﺎ ﻗﺮص دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ
ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ ﮐﺲ دﯾﮕﻪ اى ﻫﻢ ﻗﺮص ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ؟ آﺧﻪ دو ﺗﺎ دﺳﺘﺖ ﺑﻮد.
اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺗﺎزه ﭼﯿﺰى ﯾﺎدش آﻣﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮش ﮐﻮﺑﯿﺪ وﮔﻔﺖ: آخ...ﺧﻮب ﺷﺪ ﯾﺎدم اﻧﺪاﺧﺘﻰ اﻣﯿﺮ ﻫﻢ ﻗﺮصﺧﻮاﺳﺖﺳﺮش درد ﻣﯿﮑﺮد
ﻗﺮص را ﺧﻮردم و ﮐﻨﺠﮑﺎو از اﯾﻦ اﻣﯿﺮ ﻣﺮﻣﻮز ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﯿﻨﺎ و اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدم....
ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ اوﻣﺪﯾﻢ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻗﺮﺻﻪ داره ﮐﺎره ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ داﺷﺘﻢ و ﺣﺲﻣﯿﮑﺮدمﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ روى ﭘﻠﻪ ﻫﺎ وﻟﻮ ﺷﻢ.دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ در اوﻟﯿﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﻢ ﺑﺎ ﯾﻮﺳﻒ و دوﺳﺘﺶ دﺧﺘﺮى ﺿﻌﯿﻒ ﺟﻠﻮه ﮐﻨﻢ. اﻣﯿﺪ ﻣﺎرا ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﻰ ﮐﻮﭼﮑﻰﮐﻪ درﮐﻨﺎر آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮد ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد.
ﺻﺪاى ﺧﻨﺪه و ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯽ آﻣﺪ . وﻗﺘﻰ وارد آن ﺟﺎ ﺷﺪﯾﻢ اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰى ﮐﻪﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ آﻣﺪ ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ دﻫﺎن ﭘﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﻰ ﺑﻮدﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺬت داﺷﺖ از ﺷﯿﺮﯾﻨﻰ اﯾﺮاﻧﻰ ﺗﻌﺮﯾﻒﻣﯿﮑﺮد.اﻣﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺶ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ﺑﯿﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﮏ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﺎ رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﺑﻪﻗﺪرى ﺷﯿﺮﯾﻨﻰ ﺗﻮ دﻫﻨﺶ ﭼﭙﻮﻧﺪهداره ﺧﻔﻪ ﻣﯿﺸﻪ، ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﻣﻨﻮ ﺗﯿﻨﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن.
ﺑﺎ ﺻﺪاى ﺧﻨﺪه ﻣﺎ ﯾﻮﺳﻒ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎرو ﻗﻮرت داد وﮔﻔﺖ: اﻣﯿﺪ!!! ...اى ﺑﻰ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﭼﻰ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻰ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮﻫﺎى ﺧﻮﺷﮑﻞ ﻣﻦ دارن ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯿﺰﻧﻦ.
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺻﻰ ﻧﻤﯿﮕﻔﺘﻢ ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻢ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺎ ده ﺳﺎﻟﮕﻰﺟﺎﺗﻮ ﺧﯿﺲ ﻣﯿﮑﺮدى.
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﮔﻔﺖ: آره؟ داﺷﺘﯿﻢ آﻗﺎى رواﻧﺸﻨﺎس ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪﻣﻨﻢ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ دﯾﺮوز ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎنﺑﺎﺑﺎ ﻣﯿﺨﻮاﺑﯿﺪى ﻧﻪ؟
اﻣﯿﺪ ﺳﺮخ ﺷﺪ وﮔﻔﺖ: دارم ﺑﺮات، ﻧﺬار ﺗﻤﺎم ﭘﺘﺘﻮ ﺑﺮﯾﺰم رو آب ﻫﺮ ﮐﻰ ﻧﺪوﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺗﻮ ﻟﻨﺪن...
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ اﻣﯿﺪ رﺳﺎﻧﺪ و دﺳﺘﺶ را روى دﻫﺎن او ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ: دور داداش ﮐﻮﭼﻮﻟﻮى ﺧﻮدمﺑﮕﺮدم ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﭼﺠﻮرى رو اﻋﺼﺎب دﯾﮕﺮان ﭘﯿﺎده روى ﮐﻨﻪ، ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را از روى دﻫﺎن اﻣﯿﺪ ﺑﺮداﺷﺖ و رو ﺑﻪ ﻣﻨﻮﺗﯿﻨﺎ ﮐﻪ از ﺧﻨﺪه دل درد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ: ﺳﻼم ﻣﻦ ﯾﻮﺳﻔﻢ و ﻫﺮﭼﻰ ﮐﻪ اﻣﯿﺪ در ﻣﻮرد ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ دروﻏﻪ
اﻣﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰى ﺑﻬﺸﻮن ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم آﻫﺎﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﺧﻮدت، ﺧﻮدﺗﻮ ﻟﻮ دادى.
ﯾﻮﺳﻒ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﯿﻨﺎ ﺧﺎﻧﻢ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرﮔﻪ ى ﻋﻤﻮ ﻓﺮﯾﺪون ﺑﺎﺷﯿﺪ . ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﯿﻨﺎ دﺳﺖ داد ﺳﭙﺲ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ وﮔﻔﺖ: ﺗﻌﺮﯾﻒ زﯾﺒﺎﯾﯿﺘﻮﻧﻮ از اﻣﯿﺪو ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎﺑﺎ زﯾﺎد ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم وﻟﻰ ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺧﺪارو ...ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﻟﻨﺎ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ اﻟﻰ ﺻﺪات ﻣﯿﮑﻨﻦ درﺳﺘﻪ ؟ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪى ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻠﻪ درﺳﺘﻪ .
ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ دﺳﺖ داد و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ زن ﻋﻤﻮ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎن ﺷﻤﺎ
دﻟﺘﻮن واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺴﻮزه ﮐﻪ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺷﺎم ﻧﻤﯿﺪﯾﻦ؟ اون ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻮدم ﯾﺎﺑﺎﯾﺪ ﻧﯿﻤﺮو ﻣﯿﺨﻮردم ﯾﺎ دﺳﺘﭙﺨﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ ى اﻣﯿﺮو...راﺳﺘﻰ! اﻣﯿﺮﮐﻮ؟
ﺻﺪاﯾﻰ زﯾﺒﺎ ، رﺳﺎ ، دﻟﻨﻮاز از ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﺎ آراﻣﺶ و ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦﺗﻨﻰ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم.
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ا...از ﮐﻰ اوﻧﺠﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدى؟ اﻣﯿﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﻰ آرام ﮔﻔﺖ: از وﻗﺘﻰ ﺷﺮوع ﮐﺮدى ﺑﻪ ﻓﮏ زدن ﺳﺮم درد ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮام ﻗﺮص ﺑﯿﺎره وﻟﻰ اﻧﮕﺎر ﺳﺮش ﯾﻪ ﺟﺎى دﯾﮕﻪ ﮔﺮم ﺷﺪ ﯾﺎدش رﻓﺖ.
ﻃﻌﻨﻪ در ﺟﻤﻠﻪ ى آﺧﺮش ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد . اﻣﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدى اﻧﮕﺎر ﮐﻪﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﮔﻔﺖ: آﺧﻪ اﻟﻰ ﻫﻢ ﺳﺮش درد ﻣﯿﮑﺮد اول ﻣﺎل اوﻧﻮ دادم ﺑﻌﺪ اﺻﻼ ﺗﻮرو ﯾﺎدم رﻓﺖ.
اﻣﯿﺮ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﮐﻪ ﮐﻤﻰ ﻃﻨﺰ در آن آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: از ﺑﺴﮑﻪ ﺑﻪﻣﻦ ﻟﻄﻒ دارى ﺳﭙﺲ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮاى اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﭼﺸﻤﺎﻧﻰ ﺳﯿﺎه اﻓﺴﻮن ﺷﺪم....
ﻣﻦ وﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن اﻣﯿﺮ ﻧﻔﺲ در ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎن ﺣﺒﺲ ﺷﺪ. ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﭼﻬﺎر ﺷﺎﻧﻪ ﻣﻮﻫﺎى ﻣﺸﮑﻰ ﮐﻮﺗﺎه. و ﭼﺸﻤﺎﻧﻰ ﺳﯿﺎه ﮐﻪ ﻣﻦ در آن ﻫﺎ ﺣﻞﺷﺪم . اوﻟﯿﻦ ﺑﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺴﺮى ﻧﮕﺎه ﻣﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﺬب ﮐﺮده ﺑﻮد در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭼﯿﺰى ﺑﻮد ﯾﮏﻧﻮع ﺑﻰﺗﻔﺎوﺗﻰ . اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ى ﻣﻦ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﻮن ﻧﺪاده ﺑﻮداﻣﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﯿﻨﺎ اﺣﻮال ﭘﺮﺳﻰ وﻟﻰ وﻗﺘﻰ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦﺟﺮﻗﻪ اى از ﺧﺸﻢ در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﺎﻫﺶ دﯾﺪم وﻟﻰ ﺑﻌﺪ ازﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ زورﮐﻰ اﺣﻮاﻟﻢ را ﭘﺮﺳﯿﺪ وﺑﻌﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪى ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ زد و ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺮد و از ﺟﻤﻊ ﺧﺎرج ﺷﺪﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﯾﻬﻮ اﯾﻦ ﺟﻮرى ﺷﺪ ﺳﭙﺲ او ﻧﯿﺰﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻰ ﮐﺮد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻣﯿﺮ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد.
رﻓﺘﻦ اﺿﻄرارى اﻣﯿﺮ و ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻪﺣﺎﻟﻢ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﻨﺪ.
ﺑﻌﺪ از دﻗﺎﯾﻘﻰ ﯾﻮﺳﻒ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ وﻟﯽ از اﻣﯿﺮ ﺧﺒﺮى ﻧﺒﻮد.
ﮐﻢ ﮐﻢ ﻗﺮص ﻫﺎ اﺛﺮ ﺧﻮد را ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ وﻣﻦ ﺑﻪ زور ﭼﺸﻤﺎن ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮدم را ﺑﺎز ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ و ﺧﻤﯿﺎزه ﻫﺎى ﭘﯽ در ﭘﻰ ام اﯾﻦ راﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪاد. وﻟﻰ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ . ﯾﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﻗﺪرى ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.
وﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﯿﺸﺪ و ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد در ﮐﻨﺎر ﻣﻦﺑﻤﺎﻧﺪ.
دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻗﺪرى ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯽ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﯾﻢ را ﺗﺎر ﻣﯿﺪادم و ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮﻣﯿﺨﻮردم.
در ﮔﻮش ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯽ ﯾﺎد ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﺧﻮﻧﻪ
ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ واﯾﺴﺎ ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺖ ﯾﺎ ﺑﺮو ﺗﻮ اﺗﺎق اﻣﯿﺪﺑﺨﻮاب ﻣﻮﻗﻊ رﻓﺘﻦ ﺑﯿﺪارت ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدم وﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاد...ﻣﯿﮕﻢ اﻣﯿﺪ ﺑﺮﺳﻮﻧﺘﻢ
ﮔﻔﺖ: ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮو ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻢ . ﺳﺮم را ﺗﮑﻮن دادم و ﺑﻪﻃﺮف اﻣﯿﺪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدم
او را دﯾﺪم در ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر دﺧﺘﺮ دوﺳﺖ ﭘﺪرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ در اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ و ﺑﺎ ﭘﺪرى آن ﭼﻨﺎﻧﻰزﻧﺪﮔﻰ ﮐﺮده ﺑﻮدم اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﻰ ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺧﻮاب آرام ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ ﺟﺎن، اﻣﯿﺪ ﮐﻪﻣﺮا دﯾﺪ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﯾﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮز آﺷﮑﺎرى ﻫﻮل ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﯿﻮاﻧﻰ را ﮐﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد را ﮐﻨﺎرى ﮔﺬاﺷﺖ و از ﮐﻨﺎر آن دﺧﺘﺮﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ وﮔﻔﺖ: ﺟﺎﻧﻢ . دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮد.
ﮔﻔﺘﻢ: اﮔﻪ زﺣﻤﺘﺖ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻰ ﻣﻨﻮ ﺑﺮﺳﻮﻧﻰ ﺧﻮﻧﻪ دارم از ﺷﺪت ﺧﻮاب ﻣﯿﻤﯿﺮم
اﻣﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪى زد و ﮔﻔﺖ: ﭼﺮا رو ﺗﺨﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺑﻰ؟
ﺣﺲ ﮐﺮدم اﻣﯿﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدى ﻧﺪاره ﮔﻔﺘﻢ: دﺳﺘﺖ درد ﻧﮑﻨﻪ ﻣﯿﮕﻢ ﺗﯿﻨﺎﺑﺒﺮﺗﻢ ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ... ﻧﻪ ﺧﻮدم ﻣﯿﺒﺮﻣﺖ ﺑﺮو ﻟﺒﺎﺳﺘﻮ ﺑﭙﻮش.
ﺳﺮﯾﻊ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﻢ را ﭘﻮﺷﯿﺪم و ﭘﺎﻟﺘﻮ را ﻣﺤﮑﻢ دورم ﭘﯿﭽﻮﻧﺪم از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ و ﯾﻮﺳﻒ ﮐﻨﺎرم ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ اﻣﯿﺪ زودﺗﺮﺑﯿﺎد.ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاﯾﻰ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﮔﻔﺖ: ﺑﻼﺧﺮه ﺑﺎدى ﮔﺎرداﺗﻮ ول ﮐﺮدى وﻟﻰ ﮐﺠﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ زودى؟ ﺗﺎزه ﺳﺮ ﺷﺒﻪ.
از ﺗﺮس ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ ﯾﺦ ﮐﺮد ﺗﻮان ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺑﺪﻧﻢ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ رﻧﮕﻢ ﻫﻢ ﭘﺮﯾﺪه.آن ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪ.ﺣﺎﻻ از ﻧﺰدﯾﮏ دﯾﺪﻣﺶ دوﺳﺖ اﻣﯿﺪ ﺑﻮد . ﮐﺖ اﺳﭙﺮت و ﺷﻠﻮار ﻟﻰ ﺑﺪ رﯾﺨﺘﻰ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﯿﻎروى زاﻧﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻮد. ﺣﺎﻟﻢ ازش ﺑﻬﻢ ﺧﻮرد. ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻣﺪت ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮدم...
ﯾﺎد ﻣﺎﯾﮑﻞ اﻓﺘﺎدم ﺻﺪاﯾﺶ، ﻗﯿﺎﻓﺶ، اﮔﺮ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ اﻣﯿﺪ ﻣﺮا ﻧﻤﯿﮕﺮﻓﺖﺑﯿﻬﻮش روى ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ اﻓﺘﺎدم
اﻣﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ داد زد: ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم دوره اﯾﻦ ﯾﮑﻰ رو ﺧﻂ ﺑﮑﺶ ﻫﻮﻣﻦ!!! ،ﻫﺎ؟؟ ﻧﮕﻔﺘﻢ؟ اﯾﻦ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮق ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﻫﻮﻣﻦﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻫﻮل ﮐﺮده زود در رﻓﺖ.
ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﻰ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮔﻮش اﻣﯿﺪ رﺳﯿﺪ ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ...ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﻨﻮ از اﯾﻦ ﺟﺎ دور ﮐﻦ.
ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﯾﻢ. اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ...ﺗﻮرو ﺧﺪا ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ ...رﻓﺘﻢﺳﻮﯾﭽﻮ ﺑﯿﺎرم دﯾﺮ ﺷﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺳﺎﮐﺘﺶ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ : ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد ....ﻓﻘﻂ ﻣﻨﻮ زودﺗﺮ ﺑﺮﺳﻮن ﺧﻮﻧﻪ.
در راه ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ...ﺗﻮ ﭼﻪ ﺣﺴﻰ ﺑﻬﺖ دﺳﺖ داد وﻗﺘﻰ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ آزﯾﺘﺎ دﯾﺪي؟
ﺧﻤﯿﺎزه اى ﮐﺸﯿﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: آزﯾﺘﺎ دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟
ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻮن دﺧﺘﺮه ﮐﻪ ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم
-آﻫﺎ ...ﺧﻮب ﻫﯿﭻ ﺣﺴﻰ ﺑﻬﻢ دﺳﺖ ﻧﺪاد
اﻣﯿﺪ ﻋﺼﺒﻰ ﮔﻔﺖ: ﻫﯿﭻ ﺣﺴﻰ؟ ﺳﺮم را ﺗﮑﻮن دادم
ﮔﻔﺖ: ﯾﺎ ﺧﯿﻠﻰ ﺑﻰ اﺣﺴﺎﺳﻰ ﯾﺎ ﺧﯿﻠﻰ ﺧﻮب اوﻧﻮ ﻗﺎﯾﻢ ﻣﯿﮑﻨﻰ
ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ: اﻟﻰ ﺗﻮ دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﺘﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﭽﻪ ﻧﯿﺴﺘﻰ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاى زﻧﺪﮔﯿﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺟﺪى ﺑﮕﯿﺮى
اﺧﻢ ﮐﺮدم وﮔﻔﺘﻢ: واﺿﺢ ﺣﺮف ﺑﺰن ﻣﻨﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ
ﮔﻔﺖ: ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﺧﻮاﺑﺖ ﻣﯿﺎد ﺑﺮو وﻟﯽ اﻟﯽ....
-ﺑﻠﻪ؟
ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺨﻮام ﺗﻮ اﯾﻦ روزاﯾﻰ ﮐﻪ اﻣﯿﺮ ﺧﻮﻧﻪ ى ﻣﺎﺳﺖ زﯾﺎد دورﺑﺮش ﻧﺒﺎﺷﻰ اون آدم ﺳﺎﻟﻤﻰ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎ ﻧﯿﺖ در ﻣﺎﺷﯿﻨﻮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪم وﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺮﺳﻰ از اﺧﻄﺎرت وﻟﻰﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﻰ ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺑﭽﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ.
روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ درد ﺑﯿﺪار ﺷﺪم و اﯾﻦ ﺳﺮدرد اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ وﻗﺘﻰﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺎ دوﺳﺘﺎش ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪدﺑﻰ ﻣﯿﺨﻮاﻫﻨﺪﺑﺮوﻧﺪ وﻗﺘﻰ اﻋﺘﺮاض ﮐﺮدم ﮔﻔﺖ: آﺧﻪ اﻟﻰ اﻻن ﻓﺼﻞ ﺣﺮاﺟﻪ و ﮐﻠﻰ ﻟﺒﺎس ﻗﺸﻨﮓ اوﻧﺠﺎ رﯾﺨﺘﻪ.از ﻣﻦ اﺻﺮار از ﺗﯿﻨﺎ اﻧﮑﺎر آﺧﺮ ﻫﻢ ﮐﺎر ﺧﻮدش را ﮐﺮد و ﻣﻦ را ﻧﯿﺰﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ى ﻋﻤﻮ ﻫﺮﻣﺰﺑﺮوم. اوﻟﺶ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدم زﯾﺮا دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﻰ اﻣﯿﺮ آن ﺟﺎ ﺑﻮد ﺑﻪ آن ﺟﺎ ﺑﺮوم وﻟﻰ ﺑﺎﺗﻬﺪﯾﺪ ﺗﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﻣﻦرا ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯿﺒﺮد آن ﺟﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدم ﮐﻪ در اﯾﻦ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ آن ﻫﺎﺑﺮوم.وﺳﺎﯾﻞ زﯾﺎدى ﻧﺒﺮدم ﻓﻘﻂ ﯾﮏ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس ﺑﺮدم و ﺣﻮﻟﻪ و وﺳﺎﯾﻞ ﺷﺨﺼﯽ . ﺧﻮدم ﻫﻢ ﯾﮏ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﭼﺎرﺧﻮﻧﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪم وﺷﻠﻮار ﻟﻰ ﯾﮏ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻣﺸﮑﻰ ﻫﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪم. ﺑﺎ آژاﻧﺲﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ى ﻋﻤﻮ رﻓﺘﻢ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ وﻗﺖ روز ﻋﻤﻮ ﺑﯿﺮون اﺳﺖ زﻧﮓ در را زدمﮐﺲ ﺟﻮاب ﻧﺪاد دوﺑﺎره زﻧﮓ زدم وﻟﻰ اﯾﻨﺪﻓﻌﻪ دﺳﺘﻤﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ رو زﻧﮓ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ ، ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد، وﻗﺘﻰ دﯾﺪمﮐﺴﻰ ﻧﺒﻮد دﺳﺘﻬﺎﯾﻢ را دور در ﮔﺬاﺷﺘﻢ و از در ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻢ. اﻓﺘﺎدم ﺗﻮ ﺣﯿﺎط و اروم رﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎقﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ دﻓﻌﻪ اﻣﯿﺮو دﯾﺪم ﮐﻪ ﺣﻮﻟﻪ دورش از ﺗﻮ ﺣﻤﻮم در اوﻣﺪ ... ﺟﯿﻎ زدﻣﻮ دوﺗﺎ دﺳﺘﻤﻮ رو ﭼﺸﻤﺎم ﻓﺸﺎر دادم...اوﻧﻢ ﻫﻮل ﮐﺮدو ﺳﺮﯾﻊ رﻓﺖ ﺗﻮ اﺗﺎق...
دﯾﺪم ﺻﺪاﯾﻰ ﻧﻤﯿﺎد ﻻى درز اﻧﮕﺸﺘﺎﻣﻮ ﺑﺎز ﮐﺮدم دﯾﺪم ﻧﯿﺴﺘﺶ..ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻰ ﮐﺸﯿﺪﻣﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق راه اﻓﺘﺎدم.. ﺑﻌﺪ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ از اﺗﺎق اوﻣﺪم ﺑﯿﺮون ﺻﺪا زدم آﻗﺎ اﻣﯿﺮ.. آﻗﺎ اﻣﯿﺮ؟؟
ﺻﺪاش از ﭘﺎﯾﯿﻦ اوﻣﺪ..
-ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم
ﺳﺮ ﺑﻪ زﯾﺮ رﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ... ﺑﻌﺪ از دﯾﺪﻧﺶ در آن ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻤﻰ ازش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪم.
ﺳﻼم ﮐﺮدم. ﺑﻪ ﻗﺪرى آرام و ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺟﻮاﺑﻤﻮ داد ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺻﺪاﯾﻢ را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﺮاى اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻰ ادب ﻫﺴﺘﻢدو ﺑﺎره ﺑﺎﺻﺪاى ﺑﻠﻨﺪﺗﺮى ﺳﻼم ﮐﺮدم
ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻬﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﻋﺮض ﮐﺮدم ﻋﻠﯿﮏ ﺳﻼم.
ﺻﺪاﯾﺶ ﺧﯿﻠﻰ ﺳﺮد ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ﺑﺮاﯾﻢ ﭘﺸﯿﺰى اﻫﻤﯿﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد و داﺷﺖ راز ﺑﻘﺎء ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻰاﻫﻤﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﺰاﺣﻢ وﻗﺖ ﺑﺎ ارزﺷﺘﻮن ﻣﯿﺸﻢ وﻟﻰ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﮕﯿﺪ اﻣﯿﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟
ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آدم در اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ آﻣﺪ.
دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻤﻦ ﮐﺮد اﻧﮕﺎر اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﻣﺮا ﻣﯿﺒﯿﻨﺪ. ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺷﻤﺎ؟
در دل ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ اﯾﻦ ﯾﺎرو واﻗﻌﺎ ﻗﺎﻃﯽ داره.
ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺸﮑﻰ و ﺻﻮرت زﯾﺒﺎﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ درﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت در ﺣﺎل ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻨﺪه ام ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ روﺑﻪرو ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﻰﺑﺎز ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ اﻟﻰ ﻫﺴﺘﻢ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮى ﯾﻮﺳﻒ و اﻣﯿﺪ دﯾﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢ...
اﻧﮕﺎر ﺑﻪ ﻣﻐﺰش ﻓﺸﺎر آورد زﯾﺮا ﮔﻔﺖ: آﻫﺎ.. ﯾﺎدم آﻣﺪ راﺳﺘﺶ ﺑﺪون اون ﻟﺒﺎس ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ وﻟﻰ...ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﻤﺎم ﺑﻮدم ﺻﺪاىزﻧﮕﻮ ﻧﺸﻨﯿﺪم و ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻧﺪارى ﭘﺲ ﭼﻄﻮرى وارد ﺷﺪﯾﺪ؟
ﺑﺎ ﭘﺮروﯾﻰ ﺗﻤﺎم ﮔﻔﺘﻢ: از اوﻧﺠﺎﯾﻰ ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﺎم ﻋﻠﻒ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ از دﯾﻮار ﺑﺎﻻ اوﻣﺪم
ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ: از دﯾﻮار؟ آﺧﻪ...دﯾﻮار ﺧﯿﻠﻰ ﺑﻠﻨﺪه...
ﺑﺎ ﺑﻰ ﺧﯿﺎﻟﻰ ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﺎدت دارم
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﺷﺪ ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﻮﺗﻰ دادم ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ...
ﻣﻦ آﺧﻪ دوﺳﻪ ﺑﺎرى ﮐﻠﯿﺪﻣﻮ ﮔﻢ ﮐﺮدم .واﺳﻪ ﻫﻤﻮن...
ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ ﭼﻰ ﺑﮕﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﺑﺮم زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻢ اﻣﯿﺪ...
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﺒﻞ ﮔﯿﺮ ﮐﺮد و ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ ﻣﻦﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﻫﻮل ﮐﺮده ﺑﻮدم ﻣﺒﻞ را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢ ﻓﺮار ﮐﺮدم.
ﺗﺎ ﻧﺎﻫﺎر از اﺗﺎﻗﻢ ﺧﺎرج ﻧﺸﺪم ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﻣﯿﺮ ﺣﺘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد
اﯾﻦ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻣﻨﻮ دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻤﺘﺮ ﭘﺴﺮي را دﯾﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺗﺎب و ﺗﻮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﯽ او ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﮐﻮه ﯾﺦ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯿﮑﺮد.از ﻃﺮﻓﯽ از ﺧﻮدم ﺑﺪم اوﻣﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر زود ﻫﻮل ﮐﺮدم و ﺧﻮدم را ﺑﺎﺧﺘﻢ وﻟﯽ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ در ﻋﻤﻖ آن دو ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎه ﭼﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد.
ﻫﺮﻗﺪر ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او و ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻢ ﻧﻤﯿﺸﺪ ، وﻟﯽ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻣﻦ در زﻧﺪﮔﯿﻢ ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢﺑﻪ دﺳﺖ آوردم وﻟﯽ آﯾﺎ او را ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﯾﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﻢ ﻫﺮ ﻣﺮدي را از ﭘﺎ ﺑﯿﻨﺪازم؟
ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺘﻢ، ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﮔﻤﺸﺪه اش ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ ﺗﺎاز اﯾﻦ ﻣﻨﺠﻼﺑﯽ ﮐﻪ در آن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ﻧﺠﺎﺗﺶ دﻫﻢ وﻟﯽ آﯾﺎ ﻣﻦ ﻧﺎﺟﯽ او ﺑﻮدم و ﯾﺎ او ﻧﺎﺟﯽ اش را ﻣﺪت ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد؟
اﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ؟ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻣﺒﺎرزه ﻫﺎي ﺑﯿﻦ ﻋﻘﻞ و اﺣﺴﺎﺳﻢ ، اﺣﺴﺎﺳﻢﺑﺎزﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎز آن ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺳﺮاﻏﻢ آﻣﺪﻫﻤﺎن ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﺑﻪ آن ﺑﯽ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻣﻦ واﻗﻌﺎ ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﻮدم و ﺧﻮدم ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﯽاﺣﺴاس ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭼﻮن اﮔﺮ ﺑﻮدم ﮔﯿﺮ آن درﯾﺎي ﺳﯿﺎه ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺎدم و ﯾﺎ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻇﻠﻤﯽ ﮐﻪﭘﺪرم در ﺣﻖ ﻣﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﺑﺎز ﻫﻢ دﻟﻢ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻨﮓ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻧﻪ ﺗﯿﻨﺎ در اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﻧﺒﻮدم ﻓﻘﻂ ﻃﻮري روي اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢ ﺳﺮﭘﻮش ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯿﮑﺮدم ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻫﻢ ﺑﻮده.
ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﻠﻮغ از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺻﺪ درﺻﺪ اﻣﯿﺮ ﻧﺒﻮد زﯾﺮا از دﯾﻮار ﺻﺪا در ﻣﯽ آﻣﺪ از اﻣﯿﺮ ﺻﺪا در ﻧﻤﯽ آﻣﺪ اﻣﯿﺪ ﻫﻢ ﻧﺒﻮدزﯾﺮا در اﯾﻦﭼﻨﺪ روزه ﮐﻪ اﻣﯿﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺲ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﻮد ﻫﻤﺎن ﭘﺴﺮﻋﻤﻮي ﺷﻮخ و ﺟﺬاب ﻣﻦﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ ي ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ اﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﻪ ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد.
ﯾﻮﺳﻒ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ او ﺣﺘﯽ در ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﯿﺰ ﺟﺎﻧﺐ ﻃﻨﺰ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯿﮑﺮد از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺳﻮژه اي ﺗﺎزه ﻣﯿﺴﺎﺧﺖ و ﺑﻘﯿﻪ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ.
ﺻﺪاي زن ﻋﻤﻮ را ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯿﺰد : واي ﯾﻮﺳﻒ از دﺳﺖﺗﻮ از وﻗﺘﯽ اوﻣﺪي ﯾﮑﺮاﺳﺖ داري ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﯽ ﯾﻪذره ﻣﺮاﻋﺎت اﯾﻦ اﻣﯿﺮ ﺑﯽ ﭼﺎره رو ﻫﻢ ﺑﮑﻦ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺣﺮاﻓﯽ ﺑﺮو اﻟﯽ رو ﺻﺪا ﮐﻦ از ﺻﺒﺤﻪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﺨﻮرده..
ﯾﻮﺳﻒ ﮐﻤﯽ زن ﻋﻤﻮ را اذﯾﺖ ﮐﺮد و ﺻﺪا زد:اﻟﯽ...اﻟﯽ ﺟﻮن
ﯾﮑﯽ از ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﻋﺎﻟﯽ ﯾﻮﺳﻒ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ رودر واﯾﺴﯽ ﻧﺪاره و زود ﺧﻮدﻣﻮﻧﯽ ﻣﯿﺸﺪ
ﺧﻮدم را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮدﻣﻮ در اﺗﺎق را ﺑﺎز ﮔﺬاﺷﺘﻤﻮ و ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻠﻪﯾﻮﺳﻒ؟؟؟
ﮔﻔﺖ: ﭘﺎﺷﻮ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﻧﺎﻫﺎر ﺑﺨﻮرﯾﻢ ﮐﻪ ﻋﺼﺮي ﮐﻪ اﻣﯿﺪ اوﻣﺪ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي ﺑﺮﯾﻢ وﻟﮕﺮدي؟
ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﻪ ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎرم ﮐﯿﻪ؟ ﻧﮑﻨﻪ ﺧﻮدﺗﻮ دوﺑﺎر ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﯿﺎري؟
ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﯾﻪ دﻓﻌﻪ ﺟﺪي ﺷﺪ وﮔﻔﺖ: ﻫﻪ ﻫﻪ و ﻫﻨﺪوﻧﻪ اﺻﻼ ﻫﻢ ﺧﻨﺪه دار ﻧﺒﻮد
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪم ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻈﺮ ﺗﻮ اﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻬﻢ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻨﺪه دار ﺑﻮد
ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ﺗﺎ ﺧﻮدت ﺑﮕﯽ
ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻦ ﻧﮕﻢ ﮐﯽ ﺑﮕﻪ؟ ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺣﺴﻮدي ﺟﻮك ﺳﺎل ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ واﺳﻪ ﺿﺎﯾﻊ ﻧﺸﺪﻧﺖ ﻧﻤﯿﺨﻨﺪي دوﺳﺘﺖ ﻫﻢ ﻣﺜﻠﻪﻣﺠﺴﻤﻪ اﺑﻮاﻟﻬﻮل ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ از ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ، ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ اﻣﯿﺪ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﻋﻠﻢ و داﻧﺸﻪ.
ﯾﻮﺳﻒ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ: ﺑﻤﯿﺮي دﺧﺘﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ زﺑﻮﻧﺖ ﻣﺮدم وﻗﺘﯽ ﻣﯿﺰﻧﻦ ﺗﻮ ذوﻗﺸﻮن از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮخ ﻣﯿﺸﻦ ﺗﻮ دوﺗﺎ ﻣﯿﺰاري روش ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯽ؟
ﺑﺎ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮﺑﻪ ﺧﻮدت ﻣﯿﮕﯽ ﻣﺮدم ﻧﻪ ﻣﻦ!
ﮐﻤﯽ اﺿﻄﺮاب داﺷﺘﻢ ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ او راﺑﺒﯿﻨﻢ وﻗﺘﯽﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﯿﻢ او را دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﯽ ﺧﯿﺎل روي ﻣﺒﻞﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺧﯿﺮه ﺷﺪه وﻟﯽ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪﺣﻮاﺳﺶ ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻮد
ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﮔﻔﺘﻢ: زن ﻋﻤﻮ ﮐﻤﮏ ﻧﻤﯿﺨﻮاي؟
زن ﻋﻤﻮ ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﺗﻮ ﺑﺮو ﺗﺎ ﻣﻦ ﻏﺬا رو ﺑﮑﺸﻢ
از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﻢ ﻣﻦ ﮐﺎري ﻧﻤﯿﮑﺮدم و ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺧﻮﻧﻤﻮن ﮐﺎر ﻣﯿﮑﺮد.
داﺷﺘﻢ آرام آرام راه ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﯾﻮﺳﻒ و اﻣﯿﺮ را ﺷﻨﯿﺪم، اﺻﻮﻻ اﺻﻼ از ﮐﺎر ﻓﺎﻟﮕﻮش اﯾﺴﺘﺎدن ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽ اﻣﺪ وﻟﯽﺧﻮب ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﺳﺘﺜﻨﺎ داره...
ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺸﺎن ﮔﻮش دادم:
اﻣﯿﺮ ﮔﻔﺖ: ﯾﻮﺳﻒ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮي ﺗﻮ اﻟﯽ...ﺟﺪي از اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ اوﻣﺪه؟
ﯾﻮﺳﻒ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﯿﺐ ﮔﺎز ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ: ﺧﻮب آره ﭼﻄﻮر ﻣﮕﻪ؟
-آﺧﻪﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ
ﯾﻮﺳﻒ ﺳﯿﺐ ﻧﺼﻔﻪ اش را ﺗﻮي ﻇﺮف اﻧﺪاﺧﺖ وﮔﻔﺖ: ﭼﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ؟
اﻣﯿﺮ ﮔﻔﺖ: آﺧﻪ ﺻﺒﺢ ﻣﻦ ﺣﻤﺎم ﺑﻮدم ﮐﻪ ﯾﮑﯽ زﻧﮓ ﺧﻮﻧﻪ رو زد وﻟﯽ ﻣﻦﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮاب ﺑﺪم
وﻗﺘﯽ از ﺣﻤﻮم ﺑﯿﺮون اوﻣﺪم دﯾﺪم ﯾﮑﯽ داره ﺑﺮ و ﺑﺮ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻪﻫﻤﯿﻦ اﻟﯽ ﺟﻮﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از در ﺑﺎﻻ اوﻣﺪه ﺑﻮد.
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﭼﯽ اﻟﯽ از در ﺑﺎﻻ اوﻣﺪه ﺑﻮد؟
اﻣﯿﺮ ﺳﺮش را ﺗﮑﻮن داد
ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: اﻣﯿﺪ ﻣﯿﮕﻔﺖ اﯾﻦ اﻟﯽ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮق داره، راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ...
ﯾﻮﺳﻒ در اداﻣﻪ ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ :ﺧﻮب ﭼﯽ ﺷﺪه ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺧﻮدﺗﻮﻣﯿﮕﯿﺮي و ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻔﯽ رو ﻧﻤﯿﺪي و ﺑﻪ
ﻣﺮغ ﻣﯿﮕﯽ اه.. اه، ﺑﻪ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮي ﺧﻮﺷﮑﻞ ﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدي؟
ﺻﺪاي اﻣﯿﺮ دوﺑﺎره ﺳﻔﺖ و ﺳﺨﺖ ﺷﺪ، ﺳﺮد ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﺳﺮﻣﺎي آن ﺑﻪ ﻋﻤﻖ اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎﯾﻢ رﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﯾﻮﺳﻒ..ﺧﯿﻠﯽﺷﻮﺧﯽ ﺑﯽ ﻣﺰه اي ﺑﻮد ﻧﺬار دوﺳﺘﯽ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻤﻮن از ﺑﯿﻦ ﺑﺮه. ﺳﭙﺲ زل زد ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن..
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ.. ﺑﯽ ﺟﻨﺒﻪ اﺻﻼ اﻟﯽ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖﺗﻮ واﻗﻌﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ اﺑﻮاﻟﻬﻮل ﻫﺴﺘﯽ.ﻧﺎﮔﻬﺎن ﯾﺦ ﮐﺮدم ﭼﺮا ﯾﻮﺳﻒ ﺟﻠﻮي دﻫﺎﻧﺶ را ﻧﮕﺮﻓﺖ رﻧﮕﻢﺣﺴﺎ ﺑﯽ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد
ﺻﺪاي اﻣﯿﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد آورد: ﭼﯽ؟؟...اﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯽﮔﻔﺘﻪ ؟
ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ : ﺧﻮب ﺑﯿﭽﺎره راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ از ﺻﺒﺢ ﺟﻠﻮي اﯾﻦ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺗﮑﻮن ﻧﻤﯿﺨﻮري، اﻧﮕﺎر ﺣﺎﻻ ﭼﯽ ﭘﺨﺶ ﻣﯿﮑﻨﻦ!
دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺜﺸﻮن ﭘﺎﯾﺎن دادن ﭼﻮن زن ﻋﻤﻮ ﻧﺎﻫﺎر را آورد. ﺳﺮ ﻧﺎﻫﺎر ﯾﻮﺳﻒ روﺑﻪ روي ﻣﻦ، و اﻣﯿﺮ ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮداﻣﯿﺮ ﺳﺮش ﭘﺎﯾﯿﻦﺑﻮد وﻟﯽ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻣﺮا ﻣﯽ ﭘﺎﯾﯿﺪ. ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺸﻨﻪ ﺑﻮدم زود از ﺟﺎﯾﻢ ﭘﺎﺷﺪم ﺗﺸﮑﺮي ﮐﺮدم و درﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﮕﺎه ﺣﯿﺮت زده ي زن ﻋﻤﻮ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢ.
ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ در اﺗﺎﻗﻢ ﺑﻮدم و ﺑﻪ ﺻﺪاي ﺗﺎﻻپ ﺗﻮﻟﻮپ ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي ﻗﻠﺒﻢ ﮔﻮش ﻣﯿﺪادم ﮐﻪ زن ﻋﻤﻮ ﺻﺪاﯾﻢ ﮐﺮد.ﺗﻠﻔﻦ در دﺳﺖﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد، اﻣﯿﺮ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن روزﻧﺎﻣﻪ ﺑﻮد وﻟﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ در و دﯾﻮار ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد و ﺗﻮ ﻓﮑﺮﺑﻮد، ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺷﻮﻗﯽ وﺻﻒ ﻧﺸﺪﻧﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯽ در دﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺘﻢ وﮔﻔﺘﻢ: اﻟﻮﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺟﯿﻎ ﻣﺎﻧﻨﺪي ﻓﺮﯾﺎد زد: اﻟﯽ ﺧﻮدﺗﯽ دﻟﻢﺑﺮات ﻗﺪ دﻧﯿﺎ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه.. اﻟﻬﯽ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮم
ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ دور ﮐﺮدﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻮﺷﻢ رﻓﺖ ﭼﺮا داد ﻣﯿﺰﻧﯽ
ﮐﻤﯽ اروﻣﺘﺮ ﮔﻔﺖ:اﺧﻪ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪه، آخ ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﻘﺪر ﮔﺮﻣﻪ اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر اﺧﺮاي اﺳﻔﻨﺪه ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻘﺪرﭼﯿﺰ ﻣﯿﺰ ﺑﺮات ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻫﺮﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﯾﻪ رﻧﮓ دﯾﮕﺸﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ..
ﺗﺸﮑﺮي ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ وﮔﻔﺖ: آﻫﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ ؟
ﮔﻔﺘﻢ: آره وﻟﯽ اﯾﻦ ﺟﺎ ﯾﮑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﻪ داره واﺳﻪ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺗﻮﺧﻮدﺷﻮ ﺑﻪ آب و اﺗﯿﺶ ﻣﯿﺰﻧﻪ..
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺣﺮف ﻣﻦ ﺳﺮخ ﺷﺪ و ﺳﺮﺷﻮ اﻧﺪاﺧﺖ ﭘﺎﺋﯿﻦ . ﺧﻨﺪﯾﺪﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻪ ﻗﺪه ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﻓﻌﻼ ﺑﺮم آﺑﯽ ﭼﯿﺰيﺑﺮاش ﺑﯿﺎرم رﻧﮕﺶ درﺳﺖ ﺷﻪ..
ﺗﯿﻨﺎ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ و آروم ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺻﺪاﯾﺶ را ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﻧﺪ ﮔﻔﺖ: ﯾﻮﺳﻔﻪ ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻮن ﻫﻢ ﮐﻪ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﺎ ﻣﻠﻮ دارﯾﺪ
ﺗﯿﻨﺎ ﮔﻔﺖ: اي ي ي... اﻟﯽ ﺑﺰار ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺎم ﭘﻮﺳﺘﺖ رو ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدم و و ﺗﻠﻔﻨﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن دﯾﺪم ﯾﻮﺳﻒ داره ﮐﻮﺳﻨﻮ آﻣﺎده ﭘﺮﺗﺎب ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ ﮐﺮده.
زود ﺳﺮﻣﻮ دزدﯾﺪ ﻣﻮ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه از ﺟﺎ ﭘﺎﺷﺪم.
ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: اي دﺧﺘﺮه ي ﻓﻼن ﻓﻼن ﺷﺪه ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺟﻠﻮي زﺑﻮﻧﺘﻮ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯽ؟
ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺘﻢ: آﺧﻪ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺳﻮﺧﺖ دﯾﺪم اﻧﺪازه ﺟﻌﺒﻪ ﻣﺪادرﻧﮕﯽ 84 رﻧﮕﻪ، رﻧﮓ ﻋﻮض ﮐﺮدي ﮔﻔﺘﻢ ﺛﻮاب ﮐﻨﻢ
ﮔﻔﺖ: ﺛﻮاب داره ؟ ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ ﺛﻮاب داره ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎﺑﺎﻣﻮﺑﻔﺮﺳﺘﻢ واﺳﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺑﺮاي اﻣﯿﺪ ﻧﻪ ؟
ﺧﻨﺪه روي ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ. ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ...ﭼﺮا رﻧﮕﺖﭘﺮﯾﺪه؟
ﺗﻮرو ﺧﺪا ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮ...
ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زور در ﻣﯽ آﻣﺪ ﮔﻔﺘﻢ: از اﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﮑﻦ
زود از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻢ و ﺧﻮدم را در اﺗﺎﻗﻢ ﺣﺒﺲ ﮐﺮدم
ﺑﻌﺪ از ﮔﺬر دو ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺸﻨﻢ ﺷﺪ
آرام در اﺗﺎﻗﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﭘﺎورﭼﯿﻦ ﭘﺎورﭼﯿﻦ ﭘﺎﺋﯿﻦ رﻓﺘﻢ.
زن ﻋﻤﻮ اﯾﻦ وﻗﺖ ﻇﻬﺮ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯿﮑﺮد و ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﺧﯿﺎل راﺣﺖ وارد آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪم
ﻇﺮف ﻏﺬا را ﺑﺮداﺷﺘﻢ در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ ﺻﺪاﯾﯽ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒﻮد ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﯿﺨﻮردﯾﺪ ؟
اﯾﻦ ﺻﺪا را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﭼﻨﺪ روزي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اون اﻧﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم.
ﺳﺮم را ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم ﺑﺎ دﯾﺪن اﻣﯿﺮ ﮐﻪ در ﭼﺎرﭼﻮب اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺮﺳﯿﺪم وﻟﯽ زود ﺧﻮدم را ﺟﻤﻊ ﺟﻮر ﮐﺮدﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ:
از ﺑﭽﮕﯽ ﻋﺎدت داﺷﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﻣﻮﻗﻊ ﻏﺬا ﺧﻮردن ﯾﮑﯽ ﻧﮕﺎم ﮐﻨﻪ ﺳﯿﺮ ﻣﯿﺸﻢ
ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد وﮔﻔﺖ: ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽ و ﻏﺬا ﺑﺨﻮري ﭼﻮن ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺸﯿﻨﻢ ﺳﭙﺲروي ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽﻧﺸﺴﺖ
ﺑﺎ دﻫﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪﺑﻮد و ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد...
ﻧﻪ ﺑﻪ آن روزش ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﻦ ﺧﻮدش را زود ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ رﺳﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﻪﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﻣﻦ ﺟﻠﻮي او ﻏﺬا ﺑﺨﻮرمﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺮا ﺑﺸﮑﻨﺪ وﻟﯽ ﮐﻮر ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد زﯾﺮا او ﭘﺮرو ﺑﻮد وﻟﯽ ﻣﻦ ﭘﺮرو ﺗﺮ
ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﻏﺬا را ﺑﺮداﺷﺘﻢ درﺳﺖ روﺑﻪ روي اوﻧﺸﺴﺘﻢ واز ﺣﺮﺻﺶ ﯾﮏ ﻗﺎﺷﻖﺑﺰرگ ﭘﺮ ﮐﺮدم ودر دﻫﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻢ او ﻫﻨﻮزﺑﺮو ﺑﺮ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي رﻓﺘﻢ و ﺑﺮاي ﮐﻞ ﮐﻞ ﻫﻢ ﺷﺪه ﻧﺼﻒﻗﺎﺑﻠﻤﻪ را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدم
از دل درد در ﺣﺎل ﻣﺮگ ﺑﻮدم ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻫﻤﻪ اش را ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎورم وﻟﯽﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ او را ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯿﺪادم
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ دو روز ﺑﻪ ﻗﺪري در ذﻫﻨﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻠﮑﻪ ذﻫﻨﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻧﮕﺎر ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ او را ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻢ
وﻗﺘﯽ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﭼﯿﺰ زﯾﺎدي از ﻏﺬا ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم او ﻫﻢ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ...ﭘﺲ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﻋﺎدت ﻫﺎرو ﻋﻮض ﮐﺮد ﺟﻠﻮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻏﺬا ﺧﻮردي
ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ: آدم ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰارو ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯿﮕﯿﺮه
ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ اﻣﯿﺪ ﻋﺎﺷﻘﻪ ﭼﯿﻪ ﺗﻮ ﺷﺪه؟
ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻓﻘﻂ ﻗﯿﺎﻓﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ
ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺟﻮاﺑﺶ را ﺑﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﮔﻔﺘﻢ: ﻫﻤﯿﻦ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻫﻢ ﮐﻠﯽ ﻃﺮﻓﺪار داره
ﮔﻔﺖ: ﺑﯽ ادب ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ
ﺑﺎ اﺧﻢ ﺷﺪﯾﺪ ﮔﻔﺘﻢ: اﺣﺘﺮام ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻧﮕﻪ دارﯾﺪ آﻗﺎ. ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻬﻤﻮن ﻫﺴﺘﯿﺪ و اﺣﺘﺮام ﻣﻬﻤﺎن ﻫﻢ واﺟﺒﻪ ﭘﺲ ﮐﺎريﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ روﻣﻮن ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﺑﺎز ﺑﺸﻪ ﭼﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﺿﺮر ﺟﻔﺘﻤﻮن ﺑﺎﺷﻪ
ﺧﻮاﺳﺘﻢ از در ﺑﯿﺮون ﺑﺮوم ﺑﺎ ﺧﺸﻤﯽ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ وﺻﻒ ﺑﺎزوﯾﻢ را ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ﮔﻔﺖ:اﯾﻦ ﻗﺪر اداي دﺧﺘﺮاي ﺧﻮﺑﻮﺑﺎزي ﻧﮑﻦ اﯾﻦ ﻗﺪر ﻫﻢ ﻣﺮدم را ﺑﺎزي ﻧﺪه
ﮔﻔﺘﻢ: وﻟﻢ ﮐﻦ
ﮔﻔﺖ: اﺻﻼ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﻫﻤﺘﻮن ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮرﯾﺪ از ﻗﯿﺎ ﻓﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺮدﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﺒﺮﯾﺪ و آن ﻫﺎرو ﮐﻪﻋﺎﺷﻖ ﮐﺮدﯾﺪ ﻣﺜﻞ دﺳﺘﻤﺎل دور ﻣﯽ اﻧﺪازﯾﺪ.
ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﺮدم او داﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﭼﯽ آن ﻗﺪر ﺑﺎ ﮐﯿﻨﻪﺣﺮف ﻣﯿﺰد!!
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم
ﭘﺴﺮ ﮔﻢ ﺷﺪه اي را دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راه ﺧﺎﻧﻪ اش ﻧﺎ اﻣﯿﺪاﻧﻪ در دﻧﯿﺎ آواره ﺑﻮد
ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ در ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﭼﻪ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه دﺳﺘﻢ را ول ﮐﺮد
ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ آن ﺟﺎ را ﺗﺮك ﮐﺮد....
ﺳﺎﻋﺖ ﻃﺮﻓﺎي ﻫﻔﺖ ﺷﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي در ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪم.
از ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺗﺎ اﻵن ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اوﻟﯿﻪ روي ﺗﺨﺘﻢ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدم و ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم
ﯾﻮﺳﻒ ﺻﺪاﯾﻢ زد: اﻟﯽ ﭘﺎﺷﻮ اﻣﺎده ﺷﻮ ﺗﺎ ﯾﻪ رﺑﻊ دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺮﯾﻢ
ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدم زورﮐﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﺠﺎ؟ وﻟﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﺟﻮاب ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ
ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﯽ ﺣﺎل ﺑﻮدم.ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻣﺸﮑﯽ ﺳﺎده ﭘﻮﺷﯿﺪم ﺑﺎ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻦ روﺷﻦ ﯾﮏ ﮐﻔﺶ اﺳﭙﻮرت ﺳﻔﯿﺪ ﻫﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪمﯾﮏ ﺳﻮﺋﯽ ﺷﺮت زرد ﻫﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪم ﺑﻪ ﻗﺪري ﺳﺎده ﺑﻮدم ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﻫﻢ ﺗﻌﺠﺐ آور ﺑﻮد
ﺑﯽ ﺣﺎل از در ﺑﯿﺮون آﻣﺪم. اﻣﯿﺪ دم در اﺗﺎﻗﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ زورﮐﯽ زدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ ﮐﯽ اوﻣﺪي؟
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻗﺸﻨﮕﯽ زد و ﮔﻔﺖ: ﺳﺎﻋﺖ 5 اوﻣﺪم ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺸﻨﻢ ﺑﻮد و ﺑﻪﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ رﺳﯿﺪم ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﻏﺬا رو ﺗﺎ ﺗﻪ ﻣﯿﺨﻮرم وﻟﯽ ﺑﻬﻢﺧﺒﺮ دادن ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرو اﻧﺠﺎم داده
ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮم را ﭘﺎﺋﯿﻦ آوردم ﮐﻪ اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اه...ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﮑﺶ ﮐﻪ اﺻﻼ ﺑﻬﺖ ﻧﻤﯿﺎد
ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎز ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪم ﺗﻮ ﭘﺮرو ﺷﺪي؟
ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺟﻮاﺑﻤﻮ داد : اﺧﺘﯿﺎر دارﯾﺪ ﭘﺮروﯾﯽ از ﺧﻮدﺗﻮﻧﻪ در ﺿﻤﻦ زود ﺑﺎش ﺑﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﻮﺳﻒ و اﻣﯿﺮ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮن
ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ اﻣﯿﺮ ﯾﺦ ﮐﺮدم. دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ وﻟﯽ در ﻫﻤﺎن ﺣﯿﻦ ازش ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪم ﻫﻤﻨﻮز دﻟﯿﻞ رﻓﺘﺎر ﻇﻬﺮش ﺑﺮاﯾﻢ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺑﺎ دﻟﻬﻮره ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ دﻟﻢ درد ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺷﻤﺎﺑﺮﯾﺪ ﻣﻦ ﻧﯿﺎم؟
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮا ﻣﮕﻪ ﭼﯽ ﺧﻮردي دﻟﺖ درد ﻣﯿﮑﻨﻪ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﯿﺰه ...آﻫﺎﻧﺎﻫﺎر ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﺧﻮردم واﺳﻪ ﻫﻤﯿﻨﻪ
ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺑﺪون ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺮم
ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺟﺪي ﻣﯿﮕﻪ ﭘﺲﺑﺮاي درﺳﺖ ﻧﮑﺮدن اوﻗﺎت ﺗﻠﺨﯽ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدم
وﻗﺘﯽ ﭘﺎﺋﯿﻦ رﻓﺘﯿﻢ ﯾﺎد ﺣﺮف اﻣﯿﺮ اﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: اﻣﯿﺪ ﻋﺎﺷﻖﺗﻮ ﺷﺪه
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻣﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖﻣﯿﮑﺮدم دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ آﯾﻨﺪه اش را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺧﺮاب ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮔﻔﺘﻢ: اﻣﯿﺪ ﺟﺎن
ﮔﻔﺖ: ﺟﺎﻧﻢ
-اﯾﺸﺸﺸﺸﺸﺸﺸﺶ
ﮔﻔﺘﻢ: وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮرد ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ
ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻣﻮرد ﻣﻨﻪ؟
ﮔﻔﺘﻢ: اره
ﮔﻔﺖ: در ﻣﻮرد ﺗﻮ ﻫﻢﻫﺴﺖ؟
ﮔﻔﺘﻢ: اره
ﺑﺎﺻﺪاﯾﯽ ﻟﺮزان ﮐﻪ ﺳﻌﯽ داﺷﺖ ﻫﯿﺠﺎن ان را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻪ ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭘﺎرك ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻤﺎري ﻣﯿﮑﻨﻢﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺎرك؟
وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دم در رﺳﯿﺪﯾﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺴﯽ را ﺣﺲ ﮐﺮدم اﻣﯿﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد وﻟﯽ وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﺳﺮش ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖو ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﺑﻪ ﯾﻮﺳﻒ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ
ﻋﻘﺐ ﺳﻮار ﺷﺪﯾﻢ ﻣﻦ ﭘﺸﺖﺳﺮ اﻣﯿﺮ ﻧﺸﺴﺘﻢ و اﻣﯿﺪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﺮادرش
ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ...ﺗﯿﻨﺎﺧﺎﻧﻢ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﯽ از ﺳﻔﺮ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده؟
ﺑﺎز ﺷﯿﻄﻨﺘﻢ ﮔﻞ ﮐﺮد آه اﻟﮑﯽ ﮐﺸﯿﺪم و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺶ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ دو ﻫﻔﺘﻪ دﯾﮕﻪﺑﺮﻣﯿﮕﺮدهﺑﺎ ﺧﻮد ﺗﮑﺮار ﮐﺮد : دو ﻫﻔﺘﻪ و ﺑﻪ راﻧﻨﺪﮔﯽ اداﻣﻪ داد
ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺮاي ﭼﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪي؟
ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﯿﻨﺠﻮري
ﮔﻔﺘﻢ:ﻫﻤﯿﻨﺠﻮري ﯾﺎ ﺑﻪﻫﻤﻦ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯽ اﻟﯽ ﺑﻪ اون ﻣﯿﮕﯽ ﺗﯿﻨﺎ ﺧﺎﻧﻢ؟
اﻣﯿﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ زدن ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﯾﻢ از
ﺧﻨﺪه ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﻨﺪه ي اﻣﯿﺮ زد زﯾﺮ ﺧﻨﺪه
ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﺮﭼﻬﺎرﺗﺎ زدﯾﻢ زﯾﺮ ﺧﻨﺪه
وﻗﺘﯽ ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﻤﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: اي ﺑﻤﯿﺮي دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺣﺮﻓﻬﺎت اﯾﻦ اﻣﯿﺮ ﻋﺒﻮث رو ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اﻧﺪاﺧﺘﯽ
ﺣﺲ ﮐﺮدم ﭼﯿﺰي دور ﮐﻤﺮم را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﺮم را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪم دﯾﻢ اﻣﯿﺪ دور ﮐﻤﺮم را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪاﺣﺴﺎس ﺑﺪي داﺷﺘﻢ ﺑﺮاي در آﻣﺪن از آن وﺿﻊ رو ﺧﻮدم را ﺑﯿﻦﺻﻨﺪﻟﯽ اﻣﯿﺮ و ﯾﻮﺳﻒ اﻧﺪاﺧﺘﻢ وﮔﻔﺘﻢ: اﯾﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮارﺑﻮد ﺑﺮﯾﻢ ﻫﻨﻮز ﻧﺮﺳﯿﺪﯾﻢﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: ﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ ز ﻏﻮره ﺣﻠﻮا ﺳﺎزي
ﮔﻔﺘﻢ : آﻓﺮﯾﻦ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢﮐﻪ ﯾﻪ دو ﺗﺎ ﺿﺮب اﻟﻤﺜﻞ ﺑﻠﺪي ﯾﺎدم ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﮕﻢ
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: اي دﺧﺘﺮه ي ﺑﯽ ﺟﻨﺒﻪ ﺳﭙﺲ ﻟﻨﮓ ﻣﺎﺷﯿﻦ را روم ﭘﺮت ﮐﺮد
وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﭘﺎرك ﻣﻦ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم و داﺷﺘﻢﺑﻪ اوﻧﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ زﯾﺮ اﻧﺪاز ﭘﻬﻦ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﻢ ﮔﻔﺖ: ﯾﻪ وﻗﺖﮐﻤﮏ ﻧﮑﻨﯽ اﻟﻨﮕﻮﻫﺎت ﻣﯿﺸﮑﻨﻪ
ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﮐﻪ اﻟﻨﮕﻮ ﻧﻤﯿﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﮑﻨﻪ
وﻗﺘﯽ وﺳﺎﯾﻠﻮ ﭘﻬﻦ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ ﻣﯿﺎي ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ دوري ﺑﺰﻧﯿﻢ؟
اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ اﻟﯽ؟
ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: ﺣﺴﻮدﯾﺖ ﻣﯿﺸﻪ؟
ﺳﭙﺲ دﺳﺖ ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد در ﭘﯿﺎده رو راه رﻓﺘﻦﻧﺎﮔﻬﺎن ﯾﮏ دﻓﻌﻪ ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎ ﺗﯿﻨﺎ ازدواج ﮐﻨﻢﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ ﺟﻮري ﻧﮕﺎم ﻧﮑﻦ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ دارم ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ازاوﻣﺪن ﺷﻤﺎ از اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺮام ﻋﮑﺴﯽ از ﺷﻤﺎ دوﺗﺎﺑﻔﺮﺳﺘﺎد ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ وﺟﻮد ﻧﺪاره وﻟﯽدر ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﻨﺎ ﯾﮏ ﺻﺪاﻗﺖ ﯾﮏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﺟﻮد داﺷﺖﮐﻪ ﺑﻪ دل ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ از اون ﻣﻮﻗﻊ از اﻣﯿﺪ ﯾﻮاﺷﮑﯽ درﻣﻮرد ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ اﻋﺘﺮاف ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪه ﺣﺎﻻ اﻣﯿﺪ رو ﺑﯽ ﺧﯿﺎل ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام وﻗﺘﯽ ﺗﯿﻨﺎ ازﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﻋﻤﻮ ﻓﺮﯾﺪون ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺗﯿﻨﺎ رو ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم اﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ؟
ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﯾﻮﺳﻒ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎرو زده ﺑﺎﺷﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي از اﻃﻤﯿﻨﺎن زدم و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺗﯿﻨﺎ ﻫﻢ از ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺪش ﻧﻤﯿﺎد
ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻈﺮ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪارم ﻓﻘﻂ ﻣﺒﺎرﮐﻪ
ﯾﻮﺳﻒ دﺳﺘﻢ را ﻓﺸﺮد و ﻟﺒﺨﻨﺪي از اﻃﻤﯿﻨﺎن زد
وﻗﺘﯽ ﻣﻨﻮ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ اﻣﯿﺮ ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ؟
ﻣﻨﻢ ﻧﺎﻣﺮدي ﻧﮑﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺟﺎي ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻟﯽ
اﻣﯿﺪ ﺷﺎد از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﻮاب اﻣﯿﺮ را دادم ﮔﻔﺖ: اﻟﯽ ﯾﺎدﺗﻪﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯽ درﻣﻮرد ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺎﻫﺎم ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ؟
ﯾﺎدم اﻓﺘﺎد ﺣﺮﻓﯽ رو ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ اﻣﯿﺪوارﻣﻨﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ و ان را واﮔﺬار ﮐﺮدم ﺑﺮاي وﻗﺖ دﯾﮕﺮ و رو ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺘﻢ: اﻻن وﻗﺘﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺰار ﺑﻌﺪا
ﺷﺎم رو ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺮاﻣﻮن ﭘﯿﺘﺰا ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﺷﺎم ﯾﻪ دﻓﻌﻪﮔﻔﺘﻢ: ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ دﻟﻢ ﭼﺮخ و ﻓﻠﮏ ﻣﯿﺨﻮاد ﮐﯽ ﻣﯿﺎد ﺑﺎ ﻣﻦ؟ﯾﻮﺳﻒ وﺳﺎﯾﻞ ﻫﺎ را در ﻣﺎﯾﻦ ﺟﺎ داد و ﺳﭙﺲ ﻫﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎزي ﻫﺎ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﯾﻢ
ﻣﻦ و اﻣﯿﺪ ﺟﻠﻮ راه ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ و ﯾﻮﺳﻒ و اﻣﯿﺮ ﻋﻘﺐ ﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ اﻣﯿﺪ در ﺣﺎل ﺣﺮف زدن ﺑﻮد و ﻟﯽ ﻣﻦ در ﺣﺎل ﮔﻮش دادن ﺑﻪﺣﺮﻓﻬﺎي اﻣﯿﺮ و ﯾﻮﺳﻒﺑﻮدم
ﯾﻮﺳﻒ ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﻦ از ﻫﻤﯿﻦ دﺧﺘﺮﻫﺎي دور و ﺑﺮت ﯾﮑﯽ رو ﺑﺮاي ازدواج اﻧﺘﺨﻮاب ﮐﻨﯽ
-ﯾﻮﺳﻒ ﺗﻮ دﯾﮕﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻮ ﻧﺰن
ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ: ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﭼﺮا ﻣﺜﻠﻪ اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﻪ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎده اي ﺗﺎرك دﻧﯿﺎ ﺷﺪي
اﻣﯿﺮ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ: از ﻫﺮﭼﯽ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮑﻠﻪ ﺑﺪم ﻣﯿﺎد اﺻﻼ از ﻫﺮﭼﯽ دﺧﺘﺮ و زﻧﻪ ﻣﺘﻨﻔﺮم ﭼﻪ زﺷﺘﺶ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﮑﻠﺶ اونﺟﻮﻧﻮرا ﻓﻘﻂ ﺑﻠﺪن ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺎ ﺑﺎزي ﮐﻨﻦ
ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﻣﺜﻠﻪ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﻦ در ﻣﻮرد آﻧﺎ ﻫﻢ ﺧﻮدت ﻣﻘﺼﺮ ﺑﻮدي ﻫﻤﻪ درﻣﻮردش ﺑﻬﺖ اﺧﻄﺎر دادن وﻟﯽ ﺗﻮ ﻣﺜﻠﻪﮐﺒﮏ ﺳﺮﺗﻮ ﮐﺮده ﺑﻮدي ﺗﻮ ﺑﺮف اﺣﺴﺎس ﺗﻮ ﺑﻪ آﻧﺎ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد ﻫﻮس ﺑﻮد
ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ ﯾﺦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﻌﻨﯽ اﻣﯿﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ اﺳﻢ آﻧﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻧﺎرو زده ﺑﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﻮد ﮐﻪﻋﺎﺷﻖ اﯾﻦ دو ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎه ﻧﺒﺎﺷﻪ و آن را اذﯾﺖ ﮐﻨﻪ آﻧﺎ...آﻧﺎ...اﺳﻢ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﻫﻢ داره ﯾﻌﻨﯽ ﺻﻮرت ﻗﺸﻨﮕﯽ ﻫﻢ داﺷﺖ ﮐﻪ اﻣﯿﺮرو اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺠﻨﻮن ﺧﻮدش ﮐﻨﻪ؟
دﯾﮕﻪ از ﺣﺮﻓﺎﺷﻮن ﭼﯿﺰي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم
آرزوی سیاه قسمت آخر 
آرزوی سیاه قسمت ۲ 
رمان مهسا
رمان مهسا
آرزوی وصال قسمت ۱